فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ
Feltekamehul hûtu ve huve mulîm(mulîmun).
| fe | : böylece, hemen |
| iltekame-hu | : onu yuttu |
| el hûtu | : balık |
| ve huve | : ve o |
| mulîmun | : levmedilen, kınanan kimse |
O, kınanmış bir halde iken kendisini hemen balık yutmuşdu.
Artık o melâmet eder (nefsini kınar) bir halde iken O'nu balık yutuverdi.
Derken kendisi balık yuttu melâmette idi
Derken (denize atıldı ve) kendisini balık yuttu. Pişmandı.
Derken (denize atılmış ve) kendisini balık yutmuştu. (Kendi nefsini) kınıyordu.
Kendini kınarken onu bir balık yutmuştu.
Böylece, Yûnus kendini kınayıp dururken balık onu yuttu.
Yunus kendini kınayıp dururken onu bir balık yuttu.
Yûnus kendi kendini kınarken büyük bir balık onu yutuvermişti.
O yaptığından ötürü pişman bir vaziyette iken balık onu yutuverdi.
(Kavminden kaçmış olduğundan ötürü) nefsini kınamış bir halde iken, hemen balık onu yuttu.
Yenilgiye uğramışken, bir balık yutmuştu onu.
Kınanmış bir haldeydi ki onu balık yutuvermişti.
Yunus kendini kınayıp dururken onu bir balık yuttu.
Derken onu balık yutmuştu, oysa o kınanmıştı.
Kendini kinarken onu bir balik yutmustu.
Yunus kendini kınarken, balık onu yutmuştu.
Derken onu balık yutmuştu, oysa o kınanmıştı.
(sonra o'nu denize atmışlar ve) denizde büyük balık tarafından yutulmuştu, çünkü kınananlardan biriydi.
O, kınanmış iken bir balık onu yuttu.
Derken onu balık yutmuştu, oysa kendisi (kendini) kınanmış (sayanlardan)dı.
Sonra, kendisini kınayıp dururken, onu balık yuttu.
(Yûnus, Rabbinden izinsiz olarak kavminden ayrıldığı için) Kendi kendisini kınarken (denize attılar) balık onu yuttu.
Derken, kendisini balık yutmuştu. O kendi kendini kınayıp duruyordu.
Balık onu yuttu, bundan o sorumluydu.