فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ
Fe agveynâkum innâ kunnâ gâvîn(gâvîne).
| fe | : artık, öyleyse, böylece, evet |
| agveynâ-kum | : sizi biz azdırdık |
| innâ | : muhakkak biz, gerçekten biz |
| kun-nâ | : biz olduk |
| gâvîne | : azgın olanlar, azgınlar |
«Çünkü biz de sizi (büsbütün) başdan çıkardık. Zîrâ biz de azgın kimselerdik».
«Evet. Biz sizi sapıttırdık, muhakkak ki, biz de sapıklığa düşmüş kimseler idik.»
Evet biz sizi kışkırttık, çünkü biz azgındık
evet biz sizi kışkırttık. Çünkü biz azgındık!»
«Evet biz, sizi kışkırttık. Çünkü biz azgındık.»
'Sizi biz azdırmıştık, çünkü kendimiz azgındık'.
“Evet, biz sizi saptırdık. Çünkü biz de sapkın kimselerdik.”
«Biz sizi azdırdık. Çünkü kendimiz de azmıştık.»
Evet, sizi biz azdırdık. Çünkü biz kendimiz azgınlar idik.
(29-32) "Hayır, bilakis! derler öbürleri, siz zaten iman eden kimseler değildiniz. Hem bizim, sizi zorlayacak bir gücümüz yoktu ki! Bilakis, siz azgın bir gürûh idiniz!" "Ne dersek boş! Artık Rabbimizin azap hükmü hakkımızda kesinleşti. Biz hak ettiğimiz cezayı mutlaka tadacağız. Evet, sizi biz kışkırttık, çünkü biz de azmış durumdaydık."
Çünkü biz, sizi, dinden çıkardık. Gerçekten biz azgın kimselerdik.”
Sizi azdırdık; çünkü biz de azgınlardan olmuştuk.
Gerçekten sizi azdırdık biz, şüphe yok ki biz de azmıştık.
Biz sizi azdırdık. Çünkü kendimiz de azmıştık.
"Evet, sizi azdırdık, çünkü biz de azgın kimselerdik."
«izi biz azdirmistik, cunku kendimiz azgindik".
«Çünkü biz sizi baştan çıkardık. Zira biz de azgın kimselerdik.»
"Evet, sizi azdırdık, çünkü biz de azgın kimselerdik."
O halde, sizi derin bir sapıklığa ittiğ(imiz eğer doğruysa), o zaman biz de vahim bir sapıklığa düşmüşüzdür!"
Evet sizi azdırdık, çünkü biz de azgın kimseler idik.
«Evet, biz sizi azdırdık, çünkü biz de azgın kimselerdik.»
'Doğru, sizi biz baştan çıkardık; çünkü biz de azmış gitmiştik.'
"Sizi azdırdık, çünkü biz kendimiz azmıştık (siz de bize uyunca azmış oldunuz)."
"Sizi saptırıp azdırmıştık. Çünkü biz de sapıp azmış kişilerdik."
'Biz azmıştık. Sizi de azdırdık.'