وَإِن كَانَ أَصْحَابُ الأَيْكَةِ لَظَالِمِينَ
Ve in kâne ashâbul eyketi le zâlimîn (zâlimîne).
| ve in kâne | : ve oldu |
| ashâbu el eyketi | : Eyke halkı |
| le zâlimîne | : elbette zalim kimseler |
Ashaab-ı Eyke de cidden zaalim (kimse) lerdi.
Ve şüphe yok ki, Eyke ahalisi de elbette zalimler idi.
Hakikaten eshabı eyke de zalimler idi
Gerçekten Eyke halkı da zalim kimselerdi.
Eyke halkı da gerçekten zalimlerdi.
Eykeliler de, şüphesiz zalim kimselerdi.
“Eyke” halkı da şüphesiz zalim idiler.
Eyke halkı da gerçekten zalim idiler.
EYKE halkı da cidden zâlimlerdi.
Eyke halkı da zalim mi zalim bir halk idi.
(Şuayb Aleyhisselâmın kavmi olup ormanlıkta yaşayan) eyke halkı da hakikaten zalimler (iman etmiyen kâfirler) idi.
Ormanlık yerde oturanlar da gerçekten zalim kimselerdi.
Ashâb-ı Eyke de gerçekten zâlimdi.
Eyke halkı da gerçekten zalim idiler.
Eyke halkı da gerçekten zalim kimselerdi.
Eykeliler de, suphesiz zalim kimselerdi.
Eyke halkı da, hiç kuşkusuz zalim kimselerdi.
Eyke halkı da gerçekten zalim kimselerdi.
(Medyen'in) ağaçlı vadilerinin sakinleri de, doğrusu, ıslah olmaz zalim kimselerdi.
Eyke halkı zalimlik etti.
Eyke halkı da gerçekten zalim kimselerdi.
Eyke halkı da zalimlerdendi.
Gerçekten Eyke halkı da zâlim kimselerdi.
Eyke halkı da gerçekten zalim insanlardı.
Gerçekten Eyke halkı da zalimlerden idi.