يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ
Yâ leytehâ kânetil kâdiyeh(kâdiyete).
| yâ leyte-hâ | : keşke o olsa |
| kâneti | : oldu, idi |
| el kâdiyete | : olacak olan, o olay |
«Ah keşki o (ölüm, hayâtıma) kat'î bir son verici olsaydı».
(25-27) Fakat o kimseye ki, kitabı sol tarafından verilmiş olur, (o da) der ki: «Keşke kitabım bana verilmemiş olsa idi.» «Hesabımın da ne olduğunu bilmese idim. Keşke o (ölüm hayatımı) kesip bitirmiş olsa idi.»
nolurdu iş bitiren olaydı o ölüm
Ne olurdu o ölüm iş bitiren olsaydı!
Ne olurdu o ölüm, iş bitirici olsaydı.
(25-29) Fakat kitabı kendisine solundan verilen kimse: 'Kitabım keşke bana verilmeseydi; keşke hesabımın ne olduğunu bilmeseydim; bu iş keşke son bulmuş olsaydı; malım bana fayda vermedi; gücüm de kalmadı' der.
“Keşke ölüm her şeyi bitirseydi.”
Keşke onunla (ölümümle) her iş olup bitseydi!
Keşke bu iş olup bitseydi (ölümle son bulsaydı)!
N’olurdu, ölüm her şeyi bitirmiş olaydı!
Ne olurdu, o ölüm kat’î olaydı (da bir daha dirilmeseydim!)
Keşki bu iş son bulmuş olsaydı.
Keşke ölümle olup bitseydi her işim.
Keşke onunla (ölümümle) her iş olup bitseydi!
"Keşke o (ölüm her şeyi) kesip bitirseydi."
(25-29) Fakat kitabi kendisine solundan verilen kimse: «Kitabim keske bana verilmeseydi; keske hesabimin ne oldugunu bilmeseydim; bu is keske son bulmus olsaydi; malim bana fayda vermedi; gucum de kalmadi» der.
Keşke (ölüm işimi) bitirmiş olsaydı!
"Keşke o (ölüm her şeyi) kesip bitirseydi."
Keşke bu (ölümüm) benim sonum olsaydı!
Keşke ölüm bir son olsaydı.
«Keşke o (ölüm her şeyi) kesip bitirseydi.»
'Keşke ölmekle herşey bitseydi.
"Keşke (ölüm) işimi bitirmiş olsaydı!"
"Ah, ne olurdu, iş bitmiş olsaydı!"
'Keşke ölümüm sonsuz olsaydı.'