إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيهْ
İnnî zanentu enniy mülâkın hısâbiyeh.
| innî | : muhakkak ki ben |
| zanentu | : zannettim, inandığım için biliyordum |
| ennî | : ben ..... olduğumu |
| mulâkin | : mülâki olunacak |
| hisâbiyeh | : hesabım |
«Çünkü ben hakıykaten hisâbıma kavuşacağımı (kuvvetle) zannetmişdim».
(20-21) «Şüphe yok, ben zannetmiştim ki, ben muhakkak hesabıma uğrayacağım.» İmdi o, hoşnut olduğu bir yaşayıştadır.
Çünkü ben sezmiştim ki ben kavuşacağım hisabıma
Çünkü ben hesabıma kavuşacağımı sezmiştim.»
«Çünkü ben hesabıma kavuşacağımı sezmiştim» der.
(19-20) Kitabı sağından verilen; 'Alın, kitabımı okuyun, doğrusu bir hesaplaşma ile karşılaşacağımı umuyordum' der.
“Çünkü ben, hesabımla karşılaşacağımı zaten biliyordum.”
(19-20) Kitabı sağ tarafından verilen: Alın, kitabımı okuyun; doğrusu ben, hesabımla karşılaşacağımı zaten biliyordum, der.
Çünkü gerçekten ben, hesabımla karşılaşacağımı kesinlikle biliyordum» der.
"Zaten ben hesabımla karşılaşacağımı biliyordum!" der.
Çünkü ben, hesabıma kavuşacağımı sezmiştim.”
Doğrusu ben, bir hesablaşma ile karşılaşacağımı sanıyordum.
Zâten ben biliyordum ki kıyâmet günü kavuşacağım hesâbıma.
Doğrusu ben, hesabımla karşılaşacağımı zaten biliyordum.
"Çünkü ben, gerçekten hesabıma kavuşacağımı sanmış (anlamış)tım."
(19-20) Kitabi sagindan verilen «Alin, kitabimi okuyun, dogrusu bir hesaplasma ile karsilasacagimi umuyordum» der.
Ben hesabımın inceleneceğini sezmiştim» der.
"Çünkü ben, gerçekten hesabıma kavuşacağımı sanmış (anlamış)tım."
Zaten (bir gün) hesabımın önüme konulacağını bilmiştim!"
(19-20) Kimin kitabı sağından verilirse, -Alın, kitabımı okuyun, ben zaten bu hesabıma ulaşacağımı tahmin etmiştim, der.
«Çünkü ben, gerçekten hesabıma kavuşacağımı sanmış (anlamış)tım.»
'Ben zaten hesaba çekileceğimi biliyordum.'
"Ben hesabımla karşılaşacağımı sezmiştim zaten."
"Kendi hesabıma kavuşacağımı sezmiştim zaten."
'Hesabımla karşılaşacağıma inanıyordum.'