فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ
Fe huve fî îşetin râdıyeh(râdıyetin).
| fe | : artık, işte |
| huve | : o |
| fî | : içinde |
| îşetin | : yaşayış, yaşayış tarzı |
| râdiyetin | : razı olarak, razı olduğu |
İşte o, hoşnud bir hayât içindedir,
(20-21) «Şüphe yok, ben zannetmiştim ki, ben muhakkak hesabıma uğrayacağım.» İmdi o, hoşnut olduğu bir yaşayıştadır.
Artık o, hoşnud bir hayatta
Artık o hoşnut bir hayattadır.
Artık o hoşnut bir hayattadır.
(21-23) Artık o, meyveleri sarkmış, yüksek bir bahçede, hoş bir yaşayış içindedir.
Artık o, hoşnut bir hayat içindedir.
(21-23) Artık o, meyveleri sarkmış yüce bir cennette hoşnut kalacağı bir hayat içindedir.
Bu kimse hoşnut olacağı bir hayat içindedir.
O artık mutluluk veren bir yaşam içindedir.
Artık, hoşnud (ve razı olduğu) hayatta,
İşte o, hoş bir hayat içindedir.
Artık o, razı olduğu bir yaşayış, bir zevk içindedir.
Artık o, hoşnut kalacağı bir hayat içindedir,
Artık o, hoşnut bir yaşama içindedir.
(21-23) Artik o, meyveleri sarkmis, yuksek bir bahcede, hos bir yasayis icindedir.
Artık o memnun edici bir hayat içindedir.
Artık o, hoşnut bir yaşama içindedir.
Ve o, kendini böylece mutlu bir hayatın içinde bulacak,
Artık O, hoşnut edici bir hayat içinde.
Artık o, hoşnut bir yaşama içindedir.
Artık o hoşnut olacağı bir hayattadır.
Artık o, memmun eden bir yaşam içindedir.
Artık o, hoşnutluk veren bir yaşayış içindedir.
O mutlu bir yaşantı içindedir,