فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى
Fe ente lehu tesaddâ.
| fe | : oysa, halbuki |
| ente | : sen |
| lehu | : ona |
| tesaddâ | : yüzünü dönüyorsun, yöneliyorsun |
İşte sen onu karşına alıyor (ona yöneliyor) sun.
(5-6) Amma istiğnada bulunan kimseye gelince. İmdi sen ona teveccüh ediyorsun.
Sen onun sadâsına özeniyorsun
sen onun sesine özeniyorsun.
Sen ona yöneliyorsun.
(5-6) Ama sen, kendisini öğütten müstağni gören kimseyi karşına alıp ilgileniyorsun.
Sen, ona yöneliyorsun.
(5-7) Kendini (sana) muhtaç görmeyene gelince, sen ona yöneliyorsun. Oysa ki onun temizlenip arınmasından sen sorumlu değilsin.
(5-6) Ama öğüt almaya ihtiyaç duymayanı ise, sen ona yönelip ilgi duyuyorsun.
(5-6) Ama irşada ihtiyaç duymayana ise, ona dönüp itibar ediyorsun.
Sen, ona dönüb sözüne kulak veriyorsun.
İşte sen, onu karşına alıyorsun.
Artık sen onun üstüne düştükçe düşüyorsun.
Sen ona yöneliyorsun,
İşte sen, onda 'yankı uyandırmaya' çalışıyorsun.
(5-6) Ama sen, kendisini ogutten mustagni goren kimseyi karsina alip ilgileniyorsun.
Sen onunla ilgileniyorsun!
İşte sen, onda 'yankı uyandırmaya' çalışıyorsun.
sen bütün ilgiyi ona gösterdin,
Sen, yöneliyorsun ona..
İşte sen, onda 'yankı uyandırmaya' çalışıyorsun.
Sen ona yöneliyorsun.
Sen ona yöneliyorsun.
Ki sen ona yöneliyorsun;
Sen ona yöneliyorsun.