فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى
Fe ente anhu telehhâ.
| fe | : oysa |
| ente | : sen |
| an-hu | : ondan (onunla) |
| telehhâ | : aldırış etmiyorsun, ilgilenmiyorsun |
sen kendisini bırakıb da oyalanırsın.
Sen isen ondan teğafül ediyorsun.
Sen ondan tegafül ediyorsun
sen ondan tegafül ediyor (ona ilgi göstermiyor)sun.
Sen onunla ilgilenmiyorsun.
(8-10) Sen, Allah'tan korkup sana koşarak gelen kimseye aldırmıyorsun.
(8-10) Allah’a karşı derin bir saygıyla korku içinde koşarak sana geleni ise bırakıp, ona aldırmıyorsun.
(8-10) Fakat koşarak ve (Allah'tan) korkarak sana gelenle de ilgilenmiyorsun.
(8-9-10) (Allah'tan) saygı ile korkarak koşup gelenle ilgilenmeyip kendisinden habersiz (gibi) görünüyorsun.
(8-10) Fakat Allaha saygı duyarak sana şevkle koşa koşa gelenle sen ilgilenmiyorsun.
Sen ondan yüz çeviriyorsun.
Sen ona aldırmıyor, oyalanıyorsun.
Sen ondan gaflet ediyor, ona aldırış bile etmiyorsun.
Sen onunla ilgilenmiyorsun.
Sen ona aldırış etmeden oyalanıyorsun.
(8-10) Sen, Allah'tan korkup sana kosarak gelen kimseye aldirmiyorsun.
Sen onunla ilgilenmiyorsun!
Sen ona aldırış etmeden oyalanıyorsun.
sen görmezden geldin!
Sen ise ilgilenmiyorsun.
Sen ona aldırış etmeden oyalanıyorsun.
Sen ihmal ediyorsun.
Sen onunla ilgilenmiyorsun.
Sen ona aldırmazlık ediyorsun.
İlgi göstermedin ona.