يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ
Yevme yefirrul mer’u min ehîh(ehîhi).
| yevme | : o gün |
| yefirru | : kaçar |
| el mer'u | : kişi |
| min ahî-hi | : kardeşinden |
(evet) kişinin kaçacağı gün: Biraderinden,
(34-36) İnsanın kardeşinden firar edeceği gün. Ve anasından ve babasından. Ve refîkasından ve oğullarından (firar edeceği bir gün).
O kaçacağı gün kişinin kardeşinden
kişinin kaçacağı gün kardeşinden,
O gün kişi kaçar, kardeşinden...
(34-36) O gün, kişi kardeşinden, annesinden, babasından, karısından ve oğullarından, kaçar.
(33-37) Kişinin kardeşinden, annesinden, babasından, eşinden ve çocuklarından kaçacağı gün kulakları sağır edercesine şiddetli ses geldiği vakit, işte o gün onlardan herkesin kendini meşgul edecek bir işi vardır.
(34-36) İşte o gün kişi kardeşinden, annesinden, babasından, eşinden ve çocuklarından kaçar.
O gün kişi kardeşinden,
(34-36) İşte o gün kişi kardeşinden, annesinden ve babasından, eşinden ve evlatlarından bile kaçar.
O gün kişi kaçacak kardeşinden,
Kişinin kaçacağı gün; kardeşinden,
O gün, bir gündür ki kişi kaçar kardeşinden.
İşte o gün kişi kardeşinden, kaçar.
Kişi o gün, kendi kardeşinden kaçar;
(34-36) O gun, kisi kardesinden, annesinden, babasindan, karisindan ve ogullarindan, kacar.
İşte o gün kişi kaçar, kardeşinden,
Kişi o gün, kendi kardeşinden kaçar;
herkesin kardeşinden kaç(mak iste)diği Gün,
O gün kişi kardeşinden kaçar.
Kişi o gün, kendi kardeşinden kaçar;
O gün insan kendi kardeşinden kaçar.
İşte o gün kişi kaçar: kardeşinden,
Bir gün ki o, kişi öz kardeşinden kaçar,
O gün kişi kaçar: kardeşinden,