قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ
Kutilel insânu mâ ekferah(ekferahu).
| kutile | : katledildi, öldürüldü, kahroldu, mahvoldu, kendisini mahvetti |
| el insânu | : insan |
| mâ | : ne, ne kadar |
| ekfera-hu | : o çok nankör |
O kahredilesi insan, ne nankördür o!
Kahrolsun insan, o ne kadar nankör.
O kahrolası insan ne nankör şey
O kahrolası insan ne nankör şeydir!
O kahrolası insan, ne nankör şey.
Canı çıksın o insanın, o ne nankördür!
Kahrolası (inkârcı) insan! Ne nankördür o!
Kahrolası insan! Ne inkârcıdır!
Kahrolası (inkarcı azgın) insan ne de nankördür!.
Kahrolası kâfir insan, ne nankördür o!
Kahrolası (kâfir) insan, ne nankör şey!...
Canı çıksın o insanın. Ne de nankördür o.
Geberesice insan, ne de kâfirdir.
Kahrolası insan! Ne inkârcıdır!
Kahrolası insan, ne kadar nankördür.
Cani ciksin o insanin, o ne nankordur!
Kahrolası insan ne kadar da nankördür.
Kahrolası insan, ne kadar küfretmektedir.
(Ama çoğu zaman) insan kendini mahveder; hakikati ne kadar inatla inkar eder o!
Kahrolası insan ne de nankör!
Kahrolası insan, ne kadar da nankördür.
Kahrolası insan, nasıl nankörlük ediyor!
Kahrolası insan, ne kadar da nânkördür!
Kahrolası insan, ne kadar da nankördür!
Yazıklar olsun insana; ne kadar da nankördür!