حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ
Hattâ etânel yakîn(yakinu).
| hattâ | : oluncaya kadar, kadar |
| etâ-nâ | : bize geldi |
| el yakînu | : yakîn hasıl olması, bizzat şahit olma |
«Nihayet bize ölüm gelib çatdı».
(46-47) «Ve biz ceza gününü tekzîp eder olmuştuk.. Bize ölüm gelinceye değin.»
Tâ gelinciye kadar bize o yakîn
bize o ölüm gelinceye kadar!»
«Nihayet bize ölüm gelip çattı.»
'Ölüm bize o haldeyken geldi.'
“Nihayet ölüm bize gelip çattı.”
Sonunda bize ölüm geldi çattı.
Tâ ki, ölüm bize gelip çattı.
Ölüm bizi yakalayıncaya kadar hep böyle idik."
Nihayet bize ölüm gelib çattı.”
Nihayet ölüm bize gelip çattı.
Bize ölüm gelip çatıncaya dek.
Sonunda bize ölüm geldi çattı.
"Sonunda yakîn (kesin bir gerçek olan ölüm) gelip bize çattı."
«lum bize o haldeyken geldi.»
Sonunda bir de ölüm gelip çattı.»
"Sonunda yakin (kesin bir gerçek olan ölüm) gelip bize çattı."
(ölüm ile) her şey açık seçik ortaya çıkıncaya kadar."
Ölüm bize gelene dek..
«Sonunda yakîn (kesin bir gerçek olan ölüm) gelip bize çattı.»
'Sonunda kesin bilgi bize ulaştı.'
"İşte böyle iken ölüm bize gelip çattı."
"Nihayet, tartışılmaz ve karşı çıkılmaz bilgi önümüze dikildi."
'Nihayet (şimdi) kesin gerçeğe ulaştık.'