فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ
Fe mâ tenfeuhum şefâatuş şâfiîn(şâfiîne).
| fe | : o zaman, artık |
| mâ tenfeu-hum | : onlara fayda sağlamaz |
| şefâatu | : şefaat |
| eş şâfiîne | : şefaat edenler |
Artık şefaat edicilerin hiçbir şefaati onlara fâide vermeyecek.
(48-49) Artık onlara şefaat edecek olanların şefaati bir fâide verecek değildir. Onlar için ne var ki öğütten yüz çeviriyorlar?
Fakat fâide vermez o vakıt şefaati şefaatçilerin
Fakat o zaman şefaatçilerin şefaati fayda vermez.
Artık onlara şefaatçilerin şefaatı fayda vermez.
Artık onlara, şefaatçilerin şefaati fayda vermez.
Artık şefaatçilerin şefaati onlara fayda vermez.
Artık şefaatçilerin şefaati onlara fayda vermez.
Artık onlara şefaatçilerin şefaati fayda vermez.
Artık onlara şefaatçilerin şefaati fayda etmez.
Fakat (o vakit) şefaatçilerin şefaatı onlara fayda vermez.
Artık onlara, şefaatçıların şefaatı fayda vermez.
Derken şefâatçilerin şefâati fayda vermez onlara.
Artık şefaatçilerin şefaati onlara fayda vermez.
Artık, şefaat edenlerin şefaati onlara bir yarar sağlamaz.
Artik onlara, sefaatcilerin sefaati fayda vermez.
Artık onlara şefaat edebilecek olanların aracılığı yarar sağlamaz.
Artık, şefaat edenlerin şefaati onlara bir yarar sağlamaz.
Ve böylece, onlar için şefaat edecek olanların hiçbirinin (zerre kadar) faydası olmaz.
Artık şefaatçilerin şefaati onlara bir yarar sağlamaz.
Artık, şefaat edenlerin şefaati onlara bir yarar sağlamaz.
Şefaat edenlerin şefaati onlara fayda vermez.
Artık onlara şefâ'atçilerin şefâ'ati fayda vermez.
Artık yarar sağlamaz onlara şefaatçilerin şefaati.
Aracıların şefaati onlara bir yarar sağlamaz.