إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ
İzâ tutlâ aleyhi âyâtunâ kâle esâtîrul evvelîn(evvelîne).
| izâ | : olduğu zaman |
| tutlâ | : okundu |
| aleyhi | : ona |
| âyâtu-nâ | : âyetlerimiz |
| kâle | : dedi |
| esâtîru | : masallar |
| el evvelîne | : evvelkilerin, öncekilerin |
Onun karşısında âyetlerimiz okununca «Evvelkilerin masallarıdır» demişdir o.
Ona karşı Bizim âyetlerimiz tilâvet olunduğu vakit, «Evvelkilerin efsaneleridir» demiştir.
Karşısında âyetlerimiz okunurken evvelkilerin esatîri dedi
Karşısında ayetlerimiz okunduğunda: «Eskilerin masalları!» dedi.
Ona âyetlerimiz okunduğu zaman, «eskilerin masalları» der.
Ona ayetlerimiz okunduğu zaman 'Öncekilerin masalları' der.
Ona âyetlerimiz okununca, “Eskilerin masalları” der.
Böyle birine âyetlerimiz okununca «Eskilerin masalları» derdi.
Karşısında âyetlerimiz okunduğu zaman, «bu öncekilerin masallarıdır» der.
Kendilerine ayetlerimiz okunduğunda: "Bunlar, eski devirde yaşamış insanların masalları!" diyenlerdir.
Ona ayetlerimiz okununca “- Evvelkilerin masalları.” demiştir.
Ona ayetlerimiz okunduğunda; öncekilerin masalları, der.
Onlara âyetlerimizi okuyunca derler ki: Öncekilere âit masallar.
Böyle birine âyetlerimiz okununca "Eskilerin masalları" derdi.
Ona ayetlerimiz okunduğu zaman: "Geçmişlerin masallarıdır" dedi.
Ona ayetlerimiz okundugu zaman «Oncekilerin masallari» der.
Ayetlerimiz kendisine okunduğu zaman 'eskilerin masalları' der.
Ona ayetlerimiz okunduğu zaman: "Geçmişlerin masallarıdır" dedi.
(işte böyle,) ne zaman mesajlarımız onlara iletilse, hep "Geçmişin masalları!" derler.
Ona ayetlerimiz okunduğu zaman ‘evvelkilerin masalları’ der.
Ona ayetlerimiz okunduğu zaman: «Geçmişlerin masallarıdır» dedi.
Kendisine âyetlerimiz okunduğunda 'Eskilerin efsaneleri' der.
Ona âyetlerimiz okunduğu zaman: "Eskilerin masalları" der.
Ayetlerimiz ona okunduğunda, "Daha öncekilerin efsaneleri!" deyiverir.
Kendisine ayetlerimiz iletildiğinde, 'Efsane' derdi.