فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى
Fe innel cennete hiyel me’vâ.
| fe | : o taktirde |
| inne | : muhakkak ki |
| el cennete | : cennet |
| hiye | : o |
| el me'vâ | : barınma yeri, barınacak yer |
işte muhakkak ki cennet onun varacağı yerin ta kendisidir.
Artık cennette, o da (o kimse için) yurttur.
muhakak Cennettir onun varacağı
muhakkak cennettir onun varacağı.
Kuşkusuz onun varacağı yer cennettir.
(40-41) Ama kim Rabbinin azametinden korkup da kendini kötülükten alıkoymuşsa, varacağı yer şüphesiz cennettir.
(40-41) Kim de, Rabbinin huzurunda duracağından korkar ve nefsini arzularından alıkoyarsa, şüphesiz, cennet onun sığınağıdır.
(40-41) Rabbinin makamından korkan ve nefsini kötü arzulardan uzaklaştıran için ise şüphesiz cennet yegâne barınaktır.
(40-41) Kim de Rabbının (yüce) makamından korkmuş da nefsini havaî şeylerden alıkoymuşsa, şüphesiz ki Cennet onun varacağı yerdir.
Onun varacağı yer de olsa olsa cennettir!
Muhakkak cennet onun varacağı yerdir.
Şüphesiz ki onun varacağı yer, cennettir.
Şüphe yok ki cennettir onun yeri yurdu.
Şüphesiz cennet (onun) yegâne barınağıdır.
Artık şüphesiz cennet, (onun için) bir barınma yeridir.
(40-41) Ama kim Rabbinin azametinden korkup da kendini kotulukten alikoymussa, varacagi yer suphesiz cennettir.
Onun barınağı da cennettir.
Artık şüphesiz cennet, (onun için) bir barınma yeridir.
varacağı yer cennettir!
Cennet de onun varacağı yerdir.
Artık şüphesiz cennet, (onun için) bir barınma yeridir.
Onun barınacağı yer de Cennettir.
Onun barınağı da cennettir.
Cennet, barınağın ta kendisidir.
Gidilecek yer cennet olacaktır.