فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ
Fe izâ hum bis sâhireh(sâhireti).
| fe | : artık, işte |
| izâ | : o zaman |
| hum | : onlar |
| bi es sâhireti | : sahirdirler, dirilişin ilk görme anındalar, yerin (toprağın) üstündedirler |
Ki o zaman onlar (görürsün ki) hemen (diri olarak) toprağın yüzündedirler.
Artık onlar, o zaman bir düz yer üzerindedirler.
Bakarsın uyanmışlar hepsi meydandadır
bir de bakarsın uyanmışlar, hepsi meydanda.
Bir de bakarsın hepsi meydandadır.
Hepsi hemen bir düzlüğe dökülecektir.
Birdenbire kendilerini mahşerde buluverirler.
Birdenbire kendilerini mahşerde buluverirler.
Bir de bakarsın (hepsi) uyanık olarak toprağın üstündeler.
(13-14) Fakat olay (zor değil,) bir tek emirden ibarettir. Bir anda mahşerde toplanıverirler!
Bir de bakarsın onlar hep kabirlerinden uyanmışlar, (bir araya toplanmışlar)...
Ki o zaman, hepsi toprağın yüzüne dökülecektir.
Derken onlar dümdüz bir yerde toplanırlar.
Birdenbire kendilerini mahşerde buluverirler.
Bir de bakarsın ki, onlar, yerin üstündedirler.
Hepsi hemen bir duzluge dokulecektir.
Hepsi hemen bir düzlüğe dökülecektir.
Bir de bakarsın ki, onlar, yerin üstündedirler.
işte o zaman (hakikati) anlayacaklar!
İşte o zaman onlar, hemen uyanacaktır.
Bir de bakarsın ki, onlar, yerin üstündedirler.
Kendilerini bir meydanda bulurlar.
Hemen onlar uyanıklık alanındadırlar.
Bir anda hepsi uyanıp ortaya geliverir.
Onlar uyanıvermişlerdir.