إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا
İzâ messehuş şerru cezûâ(cezûan).
| izâ messe-hu | : ona dokunduğu zaman |
| eş şerru | : şerr, kötülük |
| cezûan | : feryat edici |
Kendisine şer dokundu mu feryadı basandır,
(19-20) Şüphe yok ki insan haris olarak yaradılmıştır. Ona şer dokunduğu zaman çok feryat edicidir.
Şer dokundumu mızıkcı
Fenalık dokununca mızıkçı,
Kendisine kötülük dokundu mu sızlanır.
Başına bir fenalık gelince feryat eder,
Kendisine kötülük dokunduğu zaman sızlanır.
Kendisine fenalık dokunduğunda sızlanır, feryat eder.
Kendisine bir kötülük dokununca basar feryadı.
Başı derde düştü mü sızlanır durur.
Kendine bir zarar dokundu mu, feryadı basar.
Başına bir fenalık gelince, feryadı basandır.
Bir şerre uğrarsa bağırır, sızlanır.
Kendisine fenalık dokunduğunda sızlanır, feryat eder.
Kendisine bir şer (kötülük) dokunduğu zaman feryadı basar.
Basina bir fenalik gelince feryat eder,
Kendisine kötülük dokundu mu sızlanır.
Kendisine bir şer (kötülük) dokunduğu zaman feryadı basar.
(Kural olarak,) başına bir kötülük geldiği zaman sızlanmaya başlar,
Başına bir kötülük gelince umutsuzluğa düşer.
Kendisine bir şer (kötülük) dokunduğu zaman feryadı basar.
Kendisine kötülük dokunduğunda feryattadır.
Kendisine kötülük dokundu mu sızlanır,
Kendisine kötülük/hoşnutsuzluk dokununca basar bağırır.
Kendisine kötülük dokunduğu zaman ümidini keser.