إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّكَ مَا يُوحَى
İz evhaynâ ilâ ummike mâ yûhâ.
| iz evhaynâ | : vahyetmiştik |
| ilâ ummi-ke | : senin annene |
| mâ yûhâ | : vahyolunan şeyi |
(37-38-39) «Andolsun ki biz sana diğer bir zamanda, anana vahyolunacak şey'i ilham etdiğimiz vakıtda da lutf etmiş ve (kendisine): — Onu tabuta koy da denize at ki deniz onu kıyıya bıraksın, onu benim de, kendisinin de düşmanı olan biri alacak diye (emreylemişdik). Sana karşı (Ey Musa) gözümün önünde yetişdirilmen için kendimden bir sevgi bırakmışdım.
Vaktâ ki, validene vahyolunacak şeyi vahyetmiştik.
O vakıt ki anana verilen şu ilhamı verdik
Hani o vakit annene, verilen şu ilhamı vermiştik:
Hani bir vakit ilham edilmesi gereken (ancak ilham ile bilinebilen) şu ilhamı annene verdik:
(36-39) Allah: 'Ey Musa! İstediğin sana verildi' dedi, 'Zaten sana başka bir defa da iyilikte bulunmuş ve annene vahyedilmesi gerekeni vahyetmiştik: Musa'yı bir sandığa koy da suya bırak; su onu kıyıya atar, Bana da, ona da düşman olan biri onu alır. Ey Musa! Gözümün önünde yetişesin diye seni sevimli kıldım.'
“Hani annene ilham edilmesi gereken şeyleri ilham etmiştik:”
Bir zaman, vahyedilecek şeyi annene (şöyle) vahyetmiştik:
(38-39) Hani annene ilham edilecek şeyi ilham etmiştik: Musa'yı bir sandığa yerleştir de suya at, su onu kıyıya bıraksın; hem bana, hem ona düşman biri onu alır. (Ey Musâ!) Gözetimim altında yetiştirilesin diye kendi katımdan senin üzerine sevgimi koydum.
O vakit annene ilham edip dedik ki:
Hani bir vakit (Firavun, doğan çocukları öldürüyordu da sen doğduğun zaman annen endişelenmişti. İşte bu sırada) ilham edilen şu ilhamı annene verdik:
Hani annene vahyedilmesi gerekeni vahyetmiştik.
Hani vahyedilecek şeyi ilhâm etmiştik anana.
Bir zaman, vahyedilecek şeyi annene (şöyle) vahyetmiştik:
"Hani, annene vahyolunan şeyi vahyetmiştik, (şöyle ki:)"
(36-39) Allah: «Ey Musa! istedigin sana verildi» dedi, «Zaten sana baska bir defa da iyilikte bulunmus ve annene vahyedilmesi gerekeni vahyetmistik: Musa'yi bir sandiga koy da suya birak; su onu kiyiya atar, Bana da, ona da dusman olan biri onu alir. Ey Musa! Gzumun nunde yetisesin diye seni sevimli kildim.»
Hani, annene şu mesajımızı vahyetmiştik:
"Hani, annene vahyolunan şeyi vahyetmiştik (şöyle ki:)"
hani, annene vahyi, buyruğu şöyle esinlemiştik:
Hani annene ilham edilmesi gerekeni ilham etmiştik.
«Hani, annene vahyolunan şeyi vahyetmiştik, (şöyleki:)»
'Hani vahyedilecek şeyi annene şöyle vahyetmiştik:
"(Sen doğduğun zaman,) Annene vahyedileni vahyetmiştik:"
Hani, annene vahyedileni şöyle vahyetmiştik:
'Hani annene şu vahyi vahyetmiştik:'