فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَى
Fe elkâhâ fe izâ hiye hayyetun tes’â.
| fe | : böylece |
| elkâ-hâ | : onu attı |
| fe | : o zaman |
| izâ hiye | : o olmuştu |
| hayyetun | : bir yılan |
| tes'â | : koşan, hızla hareket eden |
O da bunu bırakdı. Bir de ne görsün: Koşub duran bir yılan (olmuş) dur o!
Hemen bırakıverdi, o derhal koşar bir yılan kesildi.
Bıraktı ne baksın o bir yılan olmuş koşuyor
Bıraktı onu, bir de ne görsün o, bir yılan olmuş koşuyor!
Musa da onu bıraktı, bir de ne görsün! o bir yılan olmuş koşuyor.
Bırakınca, değnek hemen, koşan bir yılan oluverdi.
Mûsâ da onu attı. Bir de ne görsün o, hızla akan bir yılan olmuş!
Onu hemen yere attı. Bir de ne görsün, hızla sürünen bir yılan değil mi!
Musâ da hemen onu yere bırakıverdi, derken bir de ne görsün, sürünüp yol alan bir yılan o..
Hemen bıraktı. Bir de ne görsün: Hızla kıvrılıp sürünen, kocaman bir yılan oldu!
Mûsa da onu bıraktı, bir de ne görsün! O bir yılan olmuş koşuyor.
O da bıraktı. Bir de ne görsün; o, hemen koşan bir yılan oluvermiş.
Bıraktı onu, bir de baktı ki bir yılan olmuş, koşup durmada.
Onu hemen yere attı. Bir de ne görsün, hızla sürünen bir yılan değil mi!
Böylece, onu attı; (bir de ne görsün) o hemen hızla koşan (kocaman) bir yılan (oluvermiş).
Birakinca, degnek hemen, kosan bir yilan oluverdi.
Musa değneği yere atıverdi. Birde ne görsün! Ansızın sürünen bir yılan oluvermiş!
Böylece, onu attı; (bir de ne görsün) o hemen hızla koşan (kocaman) bir yılan (oluvermiş).
Bunun üzerine, (Musa), onu yere attı; bir de ne görsün! hızla akan bir yılan oluvermişti o!
Musa da onu attı. O bir anda koşan bir yılan oluvermişti.
Böylece, o da onu attı; (bir de ne görsün) o hemen hızla koşan (kocaman) bir yılan (oluvermiş).
Musa onu attı; o da yılan oldu, yürüdü.
(Mûsâ) attı, bir de ne görsün o, koşan kocaman bir yılan!
O da onu attı. Bir de ne görsün, bir yılan olmuş o, koşuyor...
Onu atınca, hareketli bir yılana dönüşüverdi.