وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ
Ve zanne ennehul firâk(firâku).
| ve zanne | : ve anladı |
| enne-hu | : onun (kendisinin) ..... olacağını |
| el firâku | : ayrılık |
Ve (can çekişen) hakıykî bir ayrılış olduğunu anladı (anlayacak).
Ve onun şüphesiz bir ayrılış olduğunu sanmış bulunacaktır.
Ve sezer o dem temamelfirak
ve o zaman (o da bunun) tam bir ayrılış olduğunu sezmiş,
Can çekişen bunun o ayrılık anı olduğunu anlar.
Artık ayrılık vaktinin geldiğini sanır.
(26-30) Hayır, can boğaza dayandığı, “Kimdir (bunu) iyi edecek?” dendiği, (ölmek üzere olanın da) bunun ayrılış olduğunu bildiği, bacakların birbirine dolandığı zaman, işte o gün sevk ediliş, Rabbinedir.
(Can çekişen) bunun gerçek bir ayrılış olduğunu anlar.
Artık ayrılma vaktini anlar.
Artık ayrılık vakti geldiğini kendisi de anlar.
(Ruhu köprücük kemiklerine dayanmış olan bu kimse, artık dünyadan) gerçek olarak kendisi için ayrılış olduğunu anlamıştır.
Ve ayrılık vaktinin geldiğini anlar.
Ve şüphe yok ki bu çağın, bir ayrılık çağı olduğunu anlayınca.
(Can çekişen) bunun gerçek bir ayrılış olduğunu anlar.
Artık gerçekten, kendisi de bir ayrılık olduğunu anlamıştır.
Artik ayrilik vaktinin geldigini sanir.
Adam, ayrılma zamanının geldiğini anlar.
Artık gerçekten, kendisi de bir ayrılık olduğunu anlamıştır.
kendisi de bilir ki bu ayrılma vaktidir,
Anlar ki, bu bir ayrılış.
Artık gerçekten, kendisi de bir ayrılık olduğunu kavrayıp anlamıştır.
Anlar ki artık ayrılık vaktidir.
Ve kendisi artık bunun, ayrılık zamanı olduğunu anlar,
Sezinlemiştir ki odur ayrılık.
Bunun artık o ayrılık zamanı olduğunu anlar.