بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ
Belil insânu alâ nefsihî basîreth(basîretun).
| bel(i) | : hayır |
| el insânu | : insan |
| alâ | : ... e |
| nefsi-hî | : onun nefsi, kendi nefsi |
| basîratun | : basirdir, görendir, şahittir |
Daha doğrusu insan (bizzat) kendisine karşı bir şâhiddir.
(13-14) O gün insana ileri götürmüş olduğu şeyler ile geriye bırakmış olduğu şeyler haber verilecektir. Doğrusu insan kendi şahsı aleyhine bir hüccetir.
Doğrusu insan kendine karşı bir basîrettir
Doğrusu insan kendine karşı bir basirettir (kendisinin ne yaptığını gayet iyi bilir).
Doğrusu insan kendi nefsini görür,
(14-15) Özürlerini sayıp dökse de, insanoğlu, artık kendi kendinin şahididir.
(14-15) Hatta, mazeretlerini ortaya koysa da, o gün insan kendi aleyhine şahittir.
Artık insan, kendi kendinin şahididir.
(14-15) insan birtakım özürler ileri sürse bile, o kendine karşı duyup gören bir şahittir.
(14-15) Türlü türlü mazeretler öne sürse de, Artık insan, kendisi hakkında şahit olur.
Doğrusu insan, nefsine karşı murakabeci bir şahiddir.
Daha doğrusu insan, kendi kendinin şahididir.
Hayır, insanın âzası, aleyhine tanıklık eder.
Artık insan, kendi kendinin şahididir.
Hayır; insan, kendi nefsine karşı bir basirettir.
(14-15) Ozurlerini sayip dokse de, insanoglu, artik kendi kendinin sahididir.
Aslında insan kendi kendinin denetleyicisidir.
Hayır; insan, kendi nefsine karşı bir basirettir.
hayır, aslında insan, kendi aleyhine şahitlik yapacak,
-Evet, insan kendini görecektir.
Hayır; insan, kendi nefsine karşı bir basirettir;
Aslında insan kendi kendisinin şahididir:
Doğrusu insan kendi nefsini görür,
Gerçek şu ki insan, öz benliği üzerine yönelmiş keskin ve derin bir bakıştır;
Doğrusu, insan kendi kendisine tanıktır.