قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ
Kâlû yâ veylenâ innâ kunnâ zâlimîn(zâlimîne).
| kâlû | : dediler |
| yâ veylenâ | : yazıklar olsun bize |
| innâ | : muhakkak biz |
| kunnâ | : biz olduk |
| zâlimîne | : zalimler |
Dediler: «Ne yazık bize! Biz hakıykaten zaalimler idik».
Dediler ki: «Vay halimize! Muhakkak ki, biz zalimler olmuş idik.»
Vay bizlere: bizler cidden zalimler idik dediler
(Onlar da): «Vay bizlere! Gerçekten bizler zalim insanlardık!» dediler.
Onlar da: «Vay bizlere! Biz gerçekten zalimler idik» dediler.
'Vay başımıza gelenlere! Doğrusu biz haksızlık yapmış kimseleriz' dediler.
“Eyvah bizlere! Bizler gerçekten zalim kimseler idik” dediler.
«Vay başımıza gelenlere! dediler; gerçekten biz zalim insanlarmışız.»
(Kaçmakla kurtulamıyacaklarını anlayınca), vay yazık oldu bize! Doğrusu biz zâlimler idik, dediler.
"Eyvah! dediler, gerçekten biz zalim kimselermişiz! (Eyvah! Eyvah!)"
(Onlar kurtuluştan ümid keserek): “- Vay bizlere! Biz gerçekten zalimler idik.” dediler.
Dediler ki: Vay başımıza gelenlere; doğrusu biz, zalimler idik.
Yazıklar olsun bize derler, gerçekten de zulmetmiştik biz.
Vay başımıza gelenlere! dediler; gerçekten biz zalim insanlarmışız.
"Yazıklar bize" dediler. "Gerçekten biz, zalimmişiz."
«Vay basimiza gelenlere! Dogrusu biz haksizlik yapmis kimseleriz» dediler.
Eyvahlar olsun! Biz gerçekten kendimize zulmetmişiz dediler.
"Yazıklar bize" dediler. "Gerçekten biz, zalimmişiz."
Ve yalnızca: "Vah bize!" diye yanıp yakınırlardı, "Doğrusu, gerçekten zalim kimselerdik biz!"
-Eyvah bize, dediler. Biz haksızlık etmiştik.
«Yazıklar bize» dediler. «Gerçekten biz, zalimmişiz.»
'Eyvah!' dediler. 'Biz gerçekten kendimize yazık etmişiz.'
"Eyvah bize, dediler, gerçekten biz zâlimlermişiz!"
Dediler: "Eyvah bize! Biz gerçekten zalimlermişiz."
'Vay bize, biz gerçekten zulmedenlermişiz,' dediler.