وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا
Ve suyyiretil cibâlu fe kânet serâbâ(serâben).
| ve suyyireti | : ve yürütüldü |
| el cibâlu | : dağlar |
| fe kânet | : böylece oldu |
| serâben | : serap, hayal |
dağlar (yerlerinden koparılıb) yürütülmüş, bir serab haaline gelmişdir.
(19-20) Gök de açılmış artık kapı kapı oluvermiştir. Dağlar da yürütülmüş de, su gibi görülen bir hayâl olmuştur.
Ve dağlar yütürülmüş olmuştur serab
Dağlar yürütülmüş, bir serap olmuştur.
Dağlar yürütülmüş, serap olmuştur.
Dağlar yürütülüp serap olacaktır.
Dağlar yürütülür, serap hâline gelir.
Dağlar yürütülür, serap haline gelir.
Dağlar yerinden kopup yürütülecek, (tuz-buz olup) seraba dönecek.
Dağlar yürütülür, serab olur gider, her taraf dümdüz olur.
Dağlar yürütülmüş de bir serap olmuştur, (yerlerinde yeller esmektedir).
Dağlar yürütülmüş, serab olmuştur.
ve dağlar yürütülmüş, serâba dönmüştür.
Dağlar yürütülür, serap haline gelir.
Dağlar yürütülmüş, artık bir serab oluvermiştir.
Daglar yurutulup serap olacakatir.
Dağlar yürütülür, serap haline gelir.
Dağlar yürütülmüş, artık bir serab oluvermiştir.
ve dağların bir serapmış gibi kaybolup gittiği (gün).
Dağlar yürütülüp, serap olmuştur.
Dağlar yürütülmüş, artık bir serab oluvermiştir.
Dağlar yürütülür, bir serap olur.
Dağlar yürütülmüş, bir serab olmuştur.
Dağlar yürütülmüş, bir serap oluvermiştir.
Dağlar yürütülmüş; serap olmuştur.