إِذْ نَادَى رَبَّهُ نِدَاء خَفِيًّا
İz nâdâ rabbehu nidâen hafiyyâ(hafiyyen).
| iz | : olduğu zaman, olmuştu |
| nâdâ | : seslendi, çağırdı, nida etti |
| rabbe-hu | : onun Rabbi, kendi Rabbi |
| nidâen | : seslenerek |
| hafiyyen | : gizlice, sessizce |
O, Rabbine gizlice niyaz etdiği zaman,
O vakit ki, Rabbine gizlice bir dua ile duada (niyazda) bulunmuştu.
O vakıt ki rabbına nida etmişti, gizli bir nida
Bir zaman, Rabbine gizli bir sesle yalvarmıştı.
Bir zamanlar o, Rabbine gizlice (içinden) yalvarmıştı.
O Rabbine içinden yalvarmıştı.
Hani o, Rabbine gizli bir sesle yalvarmıştı.
Hani o, gizli bir sesle Rabbine niyaz etmişti:
Hani bir vakit o, Rabbine gizli bir seslenişle seslenmişti de,
O Rabbine gizlice seslenip şöyle niyaz etmişti:
O, Rabbine gizlice yalvardığı zaman,
Hani o; Rabbına içinden yalvarmıştı.
Hani o, gizlice Rabbine niyâz etmişti de.
Hani o, gizli bir sesle Rabbine niyaz etmişti:
Hani o, Rabbine gizlice seslendiği zaman;
O Rabbine icinden yalvarmisti.
Hani O, Rabbine içinden yalvarmış.
Hani o, rabbine gizlice seslendiği zaman;
Hani o, ta içinden Rabbine seslenerek
Hani o, Rabbine gizlice yalvarmıştı.
Hani o, Rabbine gizlice seslendiği zaman.
Hani o Rabbine içinden yalvararak seslenmişti.
O, Rabbine gizli bir seslenişle yalvarmıştı:
Hani o, Rabbine gizli bir sesle seslenmişti de,
Rabbine gizli bir yalvarışla seslenmişti