يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ
Yâ eyyetuhen nefsul mutmainneh(mutmainnetu).
| yâ eyyetuhâ | : ey |
| en nefsu | : nefs |
| el mutmainnetu | : mutmain olan, tatmin olan |
Ey itmi'nâne ermiş ruuh,
Ey mutmain olan nefs!
Ey o rabbına muti' olan nefs-i mutmeinne!
Ey Rabbine itaat eden huzura ermiş ruh,
Ey, Rabbine, itaat edip huzura eren nefis!
Ey huzur içinde olan can!
(Allah, şöyle der:) “Ey huzur içinde olan nefis!”
(27-30) Ey huzura kavuşmuş insan! Sen O'ndan hoşnut, O da senden hoşnut olarak Rabbine dön. (Seçkin) kullarım arasına katıl ve cennetime gir!
(27-28) Ey emîn ve tatmin olmuş nefs (ruh)! Sen O'ndan, O da senden razı olduğun halde dön Rabbına.
(27-30) Ey gönül huzuruna ermiş ruh! Sen Rabbinden razı, O senden razı olarak dön Rabbine! Sen de katıl has kullarımın içine, gir cennetime!
(Sonra Allah, mümin kimseye şöyle buyurur): “- Ey (imanda sebat gösteren, Allah’ı anmakla huzura kavuşan) itaatkâr nefis!
Ey huzur içinde olan can.
Ey iyiden iyiye inanmış, şüpheden kurtulmuş can.
Ey huzura kavuşmuş insan!
Ey mutmain (tatmin bulmuş) nefis,
Ey huzur icinde olan can!
Ey huzura eren nefis!
Ey mutmain (tatmin bulmuş) nefis
(Ama dürüst ve erdemlilere,) "Ey iç huzuruna ermiş olan insanoğlu!" (diye seslenecek Allah,)
-Ey huzura ermiş can!
Ey mutmain (tatmin bulmuş) nefis,
Ey huzura ermiş olan nefis!
Ey huzûra eren nefis!
Ey sükûna kavuşmuş benlik!
Ey doygunluğa ermiş kişi,