فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا
Fe sevfe yed’û subûrâ(subûren).
| fe | : artık, işte |
| sevfe yed'û | : derhal dua edecek, hemen davet edecek, çağıracak |
| subûran | : helâk olma, mahvolma, yok olma, ölüm |
derhal helakini temennî edecek,
(10-12) Fakat kime ki, kitabı arkası tarafından verilmiş olur. Derhal bir helâkı çağırır. Ve bir alevli ateşe yaslanacaktır.
helâk! diye çağırır
Helak diye çağırır
«Yetiş ey ölüm!» diye bağıracak
(10-12) Ama amel defteri kendisine arkasından verilen kimse: 'Mahvoldum' diye bağırır ve çılgın alevli cehenneme girer.
(11-12) “Helâk!” diye bağıracak ve alevli ateşe girecektir.
(10-13) Kimin de kitabı arkasından verilirse, derhal yok olmayı isteyecek; alevli ateşe girecektir. Zira o, (dünyada) ailesi içinde (mal mülk sebebiyle) şımarmıştı.
(10-11-12) Kitabı (amel defteri) arkasından verilen kimse ise, «vay, yazıklar oldu bana, mahvoldum !» diye bağırıp çağıracak, alev alev yanan Cehennem'e varıp girecek.
Yok olmayı ister.
Artık “helâk!” diye bağırır, (ölümünü ister);
Derhal helakini temenni edecektir.
O, helâk olmasını diler.
Derhal yok olmayı isteyecek,
O da, helak (yok olmay)ı çağıracak,
(10-12) Ama amel defteri kendisine arkasindan verilen kimse: «Mahvoldum» diye bagirir ve cilgin alevli cehenneme girer.
O, ölümü çağıracak.
O da, helak (yok olmay)ı çağıracak,
zamanı geldiğinde tamamiyle yok olmak için yalvaracak:
Ölüp, yok olmak isteyecek..
O da, helâk (yok olmay)ı çağıracak,
O da helâkini isteyecek,
O, ölümü çağıracak,
Bir ölüm çağıracak,
Yok olmayı arzulayacak,