ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا
Summe innî deavtuhum cihârâ(cihâran).
| summe | : sonra |
| innî | : muhakkak ki ben |
| deavtu-hum | : onları davet ettim |
| cihâran | : cehren, açıkça |
«Sonra ben onları hakıykaten en yüksek ses (im) le çağırdım».
(7-8) «Muhakak ki ben onlar için mağfiret buyurasın diye kendilerini her ne zaman dâvet etti isem parmaklarını kulaklarına tıkadılar ve libaslarına büründüler ve ısrar ettiler ve böbürleniverdiler. Sonra muhakkak ki ben onları, apaçık dâvet ettim.»
Sonra ben onları yüksek sesle çağırdım
Sonra ben onları yüksek sesle çağırdım.
«Sonra ben onları açık açık çağırdım.»
'Sonra, doğrusu ben onları açıkça çağırdım.'
“Sonra ben onları açık açık davet ettim.”
Sonra, ben kendilerine haykırarak davette bulundum.
Sonra gerçekten ben onları açıkça (hakk'a, doğru yola) çağırdım,
Ben onları bu sefer yüksek sesle dâvet etmeye başladım.
Sonra ben, onları aşikâre olarak (tevbeye) çağırdım.
Sonra ben; onları gerçekten açıkça çağırdım.
Sonra onları, gerçekten de yüksek sesle çağırdım.
Sonra, ben kendilerine haykırarak davette bulundum.
"Sonra onları açıktan açığa davet ettim."
«Sonra, dogrusu ben onlari acikca cagirdim.»
Sonra, doğrusu ben onları açıkça çağırdım.
"Sonra onları açıktan açığa davet ettim."
Doğrusu, ben onları açık açık çağırdım;
Sonra ben onları açıktan açığa çağırdım.
«Sonra ben onları açıktan açığa da davet ettim.»
'Derken onları açıkça davet ettim.
"Sonra ben onları açıkça da'vet ettim."
"Sonra onları daha açık bir biçimde çağırdım."
'Sonra onları açıkça çağırdım.'