بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَكُن مِّنْ الشَّاكِرِينَ
Belillâhe fa’bud ve kun mineş şâkirîn(şâkirîne).
| bel | : bilâkis, öyleyse |
| allâhe | : Allah |
| fa'bud (fe u'bud) | : artık kul ol |
| ve kun | : ve ol |
| min | : den |
| eş şâkirîne | : şükredenler |
«Hayır. İşte onun için ancak Allaha kulluk et. Şükredenlerden ol».
Hayır. Yalnız Allah'a ibadet et. Ve şükredenlerden ol!
Hayır, onun için yalnız Allaha kulluk et ve şükredenlerden ol
Hayır, onun için yalnızca Allah'a kulluk et ve şükredenlerden ol!
Hayır, onun için yalnız Allah'a kulluk et ve şükredenlerden ol.
'Hayır; yalnız Allah'a kulluk et ve şukredenlerden ol.'
Hayır, yalnız Allah’a ibadet et ve şükredenlerden ol.
Hayır! Yalnız Allah'a kulluk et ve şükredenlerden ol.
Hayır, ancak Allah'a kulluk et ve şükredenlerden ol..
"Bilakis, sen yalnız Allah’a kulluk et ve O’na şükredenlerden ol!"
Bilâkis Allah’a ibadet et ve şükredenlerden ol.”
Hayır, yalnız Allah'a ibadet et ve şükredenlerden ol.
Hayır, artık Allah'a kulluk et ve şükredenlerden ol.
Hayır! Yalnız Allah'a kulluk et ve şükredenlerden ol.
"Hayır, artık (yalnızca) Allah'a kulluk et ve şükredenlerden ol."
«ayir; yalniz Allah'a kulluk et ve sukerdenlerden ol.»
Hayır, yalnız Allah'a kulluk et ve şükredenlerden ol!
"Hayır, artık (yalnızca) Tanrı'ya kulluk et ve şükredenlerden ol."
Hayır, (yalnız) Allah'a kulluk etmeli ve (O'na) şükredenlerden olmalısın!
Öyleyse, kulluğunu yalnızca Allah’a yap ve şükredenlerden ol!
«Hayır, artık (yalnızca) Allah'a kulluk et ve şükredenlerden ol.»
Sen Allah'a kulluk et ve şükredenlerden ol.
Hayır, yalnız Allah'a kulluk et ve şükredenlerden ol.
Başkasına değil, sadece Allah'a kulluk/ibadet et; şükredenlerden ol!
Öyleyse yalnız ALLAH'a kul ol ve şükret.