كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى
Kellâ innel insâne le yatgâ.
| kellâ | : hayır |
| inne | : muhakkak |
| el insâne | : insan |
| le | : mutlaka, gerçekten |
| yatgâ | : azgınlık yapar |
(Okumamakdan) sakın! Çünkü insan muhakkak azar,
(6-7) Sakın. Şüphe yok ki, insan elbette azar. Kendisini ihtiyaçtan kurtulmuş görünce.
Sakın okumamak etme, çünkü insan muhakkak tuğyan eder
Sakın okumazlık etme! Çünkü insan, muhakkak azıtır!
Hayır! Doğrusu (kâfir) insan azgınlık eder.
(6-7) Ama, insanoğlu kendini müstağni sayarak azgınlık eder.
(6-7) Hayır, insan kendini yeterli gördüğü için mutlaka azgınlık eder.
(6-8) Gerçek şu ki, insan kendini kendine yeterli görerek azar. Kuşkusuz dönüş Rabbinedir.
(6-7) Hayır, hayır; (Allah'a her an muhtaç bulunduğunu unutma). Doğrusu insan kendini zengin görünce azar.
(6-7) Hayır! Rabbinin bunca nimetlerine rağmen kâfir insan kendisini ihtiyaçsız zannetti diye azar.
Doğrusu (kâfir) insan azgınlık eder,
Hayır; insan azgınlık eder.
İş öyle değil, şüphe yok ki insan, azar elbette.
Gerçek şu ki, insan azar.
Hayır; gerçekten insan, azar.
(6-7) Ama, insanoglu kendini mustagni sayarak azginlik eder.
Hayır insan azar.
Hayır gerçekten insan, azar.
Gerçek şu ki insan fütursuzca azar,
-Hayır! Şüphesiz insan azgınlık ediyor.
Hayır; gerçekten insan, azar.
(6-7) Heyhat! İnsan kendisini ihtiyaçtan uzak görünce azgınlaşıverir.
Hayır, (Rabbinin bu kadar iyiliğine rağmen yine) insan azar;
İş, sanıldığı gibi değil! İnsan gerçekten azar:
Doğrusu, insan azar;