وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا
Vel kameri izâ telâhâ.
| ve | : ve |
| el kameri | : ay |
| izâ | : olduğu zaman |
| telâ-hâ | : ona tâbî oldu, onu takip etti |
(ışık almakda) ona tabî olduğu zaman aya,
(1-3) Andolsun güneşe ve aydınlığa. Ve güneşe tâbi olduğu vakit kamere. Ve güneşi açıkladığı vakit gündüze.
Ve aya: uyduğu zaman ona
ona uyduğunda aya,
Güneş'in ardından gelen Ay'a,
Ardından gelmekte olan aya,
Onu izlediğinde Ay’a andolsun,
(1-10) Güneşe ve kuşluk vaktindeki aydınlığına, güneşi takip ettiğinde aya, onu açığa çıkarttığında gündüze, onu örttüğünde geceye, gökyüzüne ve onu bina edene, yere ve onu yapıp döşeyene, nefse ve ona birtakım kabiliyetler verip de iyilik ve kötülüklerini ilham edene yemin ederim ki, nefsini kötülüklerden arındıran kurtuluşa ermiş, onu kötülüklere gömen de ziyan etmiştir.
(Güneş'ten ışık alıp) ona tabi' (uydu) olduğu zaman Ay'a,
Onu izlediği zaman ay hakkı için!
(Güneş batarken) ona tabi olduğu zaman aya,
Ardından gelmekte olan aya.
Ve ondan ışık aldığı, ardına düşüp seyrettiği zaman aya.
Güneşi takip ettiğinde Ay'a,
Onu izlediği zaman aya,
Ardindan gelmekte olan aya,
Ardından gelmekte olan Ay'â,
Onu izlediği zaman aya,
ve güneşi(n ışığını) yansıtan ayı!
Onu takip eden Ay’a.
Onu izlediği zaman aya,
Ve onu izlediğinde Aya,
Onu izleyen aya andolsun,
Onu izlediğinde Ay'a,
Onu izleyen aya,