قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا
Kad efleha men zekkâhâ.
| kad | : olmuştur |
| efleha | : felâha erdi |
| men | : kim, kimse |
| zekkâ-hâ | : onu tezkiye etti |
onu tertemiz yapan kişi muhakkak umduğuna ermiş,
(9-10) Nefsini temizlemiş olan şüphe yok ki, felâha ermiştir. Ve muhakkak ki, nefsini noksana düşüren de hüsrâna uğramıştır.
Gerçek felâh bulmuştur onu temizlikle parlatan
gerçek kurtuluş bulmuştur onu temizlikle parlatan.
Elbette nefsini temizleyip parlatan kurtulmuştur.
Kendini arıtan saadete ermiştir.
(7-9) Nefse ve onu düzgün bir biçimde şekillendirip ona kötülük duygusunu ve takvasını (kötülükten sakınma yeteneğini) ilham edene andolsun ki, nefsini arındıran kurtuluşa ermiştir.
(1-10) Güneşe ve kuşluk vaktindeki aydınlığına, güneşi takip ettiğinde aya, onu açığa çıkarttığında gündüze, onu örttüğünde geceye, gökyüzüne ve onu bina edene, yere ve onu yapıp döşeyene, nefse ve ona birtakım kabiliyetler verip de iyilik ve kötülüklerini ilham edene yemin ederim ki, nefsini kötülüklerden arındıran kurtuluşa ermiş, onu kötülüklere gömen de ziyan etmiştir.
Kendini (inkâr ve günah kirlerinden) arındıran kimse, korktuğundan kurtulup umduğuna ermiştir.
(8-9) Ona hem kötülük, hem de ondan sakınma yolu ilham eden hakkı için ki: Nefsini maddî ve manevî kirlerden arındıran, felaha erer.
Muhakak (Allah’ın küfür ve isyandan) temizlediği nefis kurtulmuştur.
Onu arıtan, gerçekten felaha ermiştir,
Andolsun ki kim, özünü iyice temizlemişse kurtulmuştur, murâdına ermiştir.
Nefsini kötülüklerden arındıran kurtuluşa ermiştir,
Onu arındırıp temizleyen gerçekten felah bulmuştur.
Kendini aritan saadete ermistir.
Kendini arıtan saadete ermiştir.
Onu arındırıp temizleyen gerçekten felah bulmuştur.
Her kim (benliğini) arındırırsa, kesinlikle mutluluğa erişecektir,
Ki onu arındıran kurtuluşa ermiştir.
Onu arındırıp temizleyen gerçekten felah bulmuştur.
Nefsini arındıran kurtulmuştur.
(Allâh'tan başkasına tapmayarak) Nefsini yücelten kazanmış,
Benliği temizleyip arındıran, gerçekten kurtulmuştur.
Onu temizleyen kurtulmuştur.