إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ
İnnehu le kavlun fasl(faslun).
| inne-hu | : muhakkak ki o |
| le | : mutlaka, gerçekten |
| kavlun | : söz |
| faslun | : ayıran |
Hakıykaten o (Kur'an) hak ile (baatılı ayırd eden) kat'î bir kelâmdır.
Şüphe yok ki, o elbette bir ayırt eden kelâmdır.
Ki o her halde bir keskin hukümdür
ki, o her halde keskin bir hükümdür.
Kuşkusuz Kur'ân, ayırıcı bir sözdür.
Doğrusu bu Kuran kesin bir sözdür.
Şüphesiz o Kur’an, hak ile batılı ayırd eden bir sözdür.
(11-17) Dönüş sahibi olan (yağmur yağdıran) göğe, (nebat ile) yarılan yere yemin ederim ki Kur'an, (hak ile bâtılı) ayıran bir sözdür. O, asla bir şaka değildir. Onlar bir tuzak kurarlar, ben de bir tuzak kurarım. Kâfirlere mühlet ver, onları biraz kendi hallerine bırak (pek yakında desteğimiz sana gelecek).
Ki bu Kur'ân (Hakkı bâtıldan, doğruyu eğriden) ayırd eden bir sözdür.
Bu Kur’ân, kesin bir sözdür, hakla batılı ayırt eden bir sözdür!
Muhakkak o Kur’an (hak ile batıl arasını) ayırd eden kesin bir hükümdür.
Ki doğrusu bu, kesin bir sözdür,
Şüphe yok ki o, her şeyi ayırt eden kesin bir söz elbet.
Şüphesiz Kur'an, (hak ile bâtılı) ayıran bir sözdür.
Şüphesiz o (Kur'an), ayırdeden bir sözdür.
Dogrusu bu Kuran kesin bir sozdur.
Şüphesiz Kur'an kesin bir sözdür.
Şüphesiz o (Kuran), ayırdeden bir sözdür.
Bakın, bu (ilahi kelam) doğruyu yanlıştan ayıran bir sözdür,
Kesinlikle o ayırdedici bir sözdür.
Hiç şüphesiz o (Kur'an), ayırdeden bir sözdür.
Bu Kur'ân, hiç şüphesiz, hak ile bâtılı ayırt eden sözdür.
O (Kur'ân), elbette (hak ile bâtılı) ayırdedici bir sözdür.
Ki o, tam bir biçimde ayırt eden bir sözdür;
Bu, ayırdedici bir sözdür.