Mektubat-ı Rabbani-Tam Metin Tercümesi-Abdülkadir Akçiçek-Çile Yayınları-1979
301.Mektup
- Ayrıntılar
- Kategori: Mektubat-ı Rabbani
- Gösterim: 4978
301. Mektup
MEVZUU : Kurb-u nübüvvet, kurb-ü velâyet, kurb-u nübüvvete
ulaştıran yollar.
***
NOT : İMAMI RABBANİ Hz. bu mektubu, Mevlâna Emanüllah'a yazmıştır.
***
Allah'a hamd olsun; salât ve selâm onun Resulüne..
Oğlum Emanüllah'ın malumu olsun ki: Nübüvvet, Yüce Sultan Allah'a yakınlıktan
ibaretiir. Ki bunda, hiç bir şekilde zıllıyet şaibesi yoktur.
Bunun urucu Yüce Hakka nazır ve müteveccihtir; nüzulü ise., halkadır.
Anlatılan bu Yakınlık, asaleten enbiyanın nasibidir. Onlara salât ve selam olsun.
Bu mansıp o büyüklere mahsustur. Onlara selâm olsun. Bu mansıbın sonuncusu
ise.. Seyyid'ül-beşer Resulûllah efendimizdir. Allah-ü Taâlâ, ona salât ve
selâm eylesin. Hazret-i İsa dahi nüzulünden sonra, Hatem'ür-rüsül; Resulûllah
S.A. efendimizin şeriatına tabi olacaktır.
Bu manada netice söz şu ki: Tabi olanlara ve bu yolda hizmette bulunanlara:
kendilerine hizmet edilenlerin ve tabi olunanların hisselerinden, devletinden
nasib vardır.
Tabi olanların kâmillerine dahi, enbiya kurbundan nasip vardır. Onlara salât ve
selâm olsun. Bu makamın ilimlerinden, mâarifinden, kemalâtından dahi veraset
yolu ile onlara nasip vardır.
Bir mısra:
Yerin dahi, vardır nasibi büyüklerin kadehinden..
Veraset ve tebaiyet yolu ile, tabi olanlara nübüvvet kemalâtının; Hatem'ür-rüsül
Resulûllah efendimizin bi'setinden sonra husulü onun hatemiyet durumuna münafi
değildir. Allah-ü Taâlâ ona salât ve selâm eylesin.. Bu manada hiç şüphen
olmasın.
***
Bilesin ki,
Allah-ü Taâlâ seni mes'ud eylesin; nübüvvet kemalâtına ulaştıran yol ikidir:
a) Velâyet kemalâtını mufassal olarak, aşmaya bağlıdır. Tecelliyat-ı zıllıye ve
maarif-i sekriye husulüne göredir. Ki bu: Kurb-u velâyetle münasebettir. Bu
kemalât aşılıp tecelliyat dahi husule geldikten sonra, nübüvvet kemalâtına
kadem basılır. Bu makamda, asla vusul olup zılla iltifat günahtır.
b) Bu yolda, nübüvvet kemalâtına vusul müyesser olur. Ama, velâyet kemalâtının
husulü tavassutu olmadan..
Bu ikinci yol, sultanî yoldur; vuslat için daha yakındır. Nübüvvet kemalâtına
Allah'ın dilediği kadar vâsıl olanların hemen hepsi bu yoldan vâsıl olmuştur.
Peygamberlerden olsun: onların tebaiyeti ve veraseti ile sahabe-i kiramdan
olsun..
Birinci yol uzaktır, uzundur, bir şey elde etmek güçtür; vusul dahi aynı
şekilde zordur.
Velâyet makamında nüzul şerefi ile müşerref olan evliya zümresinden bir taife,
hayal etmiştir ki: Nüzul makamı ile alâkalı kemalât, nübüvvet kemalâtıdır.
Davet makamına münasib olan halka teveccühü dahi sanmışlardır ki: Nübüvvet
hususiyetleri arasındadır. Ama durum böyle değildir. Bu nüzul, velâyet
makamında uruc gibidir. Velâyet makamının üstünde bir uruc ve nüzul vardır ki;
bunlardan başka olup nübüvvetle alâkalıdır.
Üstte anlatılan teveccüh ise., nübüvvet makamına münasip düşen halka teveccüh
değildir. O davet dahi, nübüvvet kemalâtı arasında sayılan davetten başkadır.
Onlar bu manaya nasıl muttali olsunlar ki: Henüz adımlarını velâyet dairesi
haricine atmamışlardır; nübüvvet kemalâtının hakikatini dahi idrâk
etmemişlerdir. Urucun bir yanı olan velâyetin yarısını, velâyetin tamamı
sanmışlardır. Nüzulün bir yanı olan diğer yansını dahi, nübüvvet makamı
saymışlardır.
Bir şiir:
O ki saklanıp kalmıştır taş içerisine; Başka ne yer vardır, ne de sema
kendisine..
Bir şahıs için mümkündür ki, birinci yoldan vusul müyesser olup velâyet
kemalâtı ile mufassal nübüvvet kemalâtını cem ede.. Uygun düştüğü biçimde, onun
için her iki makamın kemalâtı arasında bir temyiz hâsıl olur. O zaman, her
birinin urucunu ve nüzulünü ayırd eder. Bu arada şu hükme de varır ki: Bir
nebinin nübüvveti, velâyetinden daha faziletlidir.
Şunun bilinmesi yerinde olur ki; mufassal nübüvvet ve velâyet makamı kemalâtı,
her nekadar ikinci yola vüsuldan sonra olmaz ise de, lâkin velâyetin zübdesi ve
hulâsası en güzel şekli ile müyesser olur.. O kadar ki, şöyie demek mümkün
olur:
— Velâyet ehli olan kimseler, velâyet kemaiâtının kabuğunu elde etmiş; bu
şekilde vâsıl olan kimse ise., onun özünü elde etmiştir.
Evet., anlatılan manada vâsıl olan kimsenin, sekre dayalı bazı ilimlerden yana
nasibi azdır. Keza, velâyet erbabına vâsıl olan zıllıyet zuhurlarından da..
Bu mana, meziyeti mucip değildir. Hatta bu ilimler ve zuhurat o vâsıl olan
kimseye göre ayıp ve ardır. Hatta lâyık olan odur ki, onu günah ve edep dışı
hareket sayasın..
Evet., asla vâsıl olan kimse, o aslın zıllından sıkıntılı olup istiğfar eder. O
zılla taalluk etmek, ancak o zıllın aslına vusul olmayışındandır. Asla vâsıl
olduktan sonra, ona taalluk etmek, bir şey elde edemeyiştendir. O durumda ona
teveccüh etmek, edep dışı sayılır.
***
Ey oğul,
Nübüvvet kemalâtının hâstf olması, sırf mevhibeye kalmış ve ilâhi bir ikrama
bırakılmıştır. Onda zorlamanın ve çalışmanın bir medhali yoktur. Acaba hangi
çalışma ve hangi ameldir ki, bu büyük devleti elde etme sonucunu sağlar. Hangi
riyazet ve hangi mücahededir ki, bu güzel nimet semeresini getirir. Amma
velâyet kemalâtı böyle değildir. Zira bunun başlangıcı ve mukaddimesi kesbe
dayalıdır. Onun hâsıl olması riyazete ve mücahedeye kalmıştır. Her nekadar bazı
şahısların, bir çalışma olmadan ve amele girmeden bu devletle müşerref olmaları
caiz ise de; velâyetin ikisinden ibaret olduğu fena ve beka dahi bir mevhibe
olup bir fazl ve kerem olarak çalışma sonunda müşerref olunur. Yani: Bu nimete
ermek kimin için murad edilmiş ise..
Resülullah'ın bi'setten evvel bi'setten sonra yaptığı riyazet ve mücahade bu
devletin tahsili için
Bu arada misal olarak şunları sayabiliriz: Hesabın azlığı, beşerî olan
zellelere kefaret, derecelerin yükselmesi, yemekten ve içmekten uzak olan elçi
meleklerle sohbet, nübüvvet makamına münasib olan harika hallerin zuhuratı..
Şunun da bilinmesi yerinde olur..
Anlatılan mevhibe, enbiya Hakkında vasıtasız gelmektedir. Tebaiyet ve veraset
yolu ile anlatılan devletle müşerref olan onların ashabına ise., enbiyanın tasavvutu
ile gelmektedir. Onlara selâm olsun. Enbiya ve onların ashabı dışında bu
devletle müşerref olan azdır; isterse onunla müşerref olmaları caiz olsun..
Bir şiir:
Alsaydı ruh'ül-kudüsten yardımını:
İsa'nın gayrı, yapardı yaptığını..
***
Öyle sanıyorum ki, bu devlet tabiinin büyüklerine ve teba-i tabiinin dahi en
büyüklerine gölge bırakmıştır. Bundan sonra da gizlenmiştir. Taa, Resulûllah'ın
bi'setinden sonra gelen ikinci bine nöbet ulaşıncaya kadar.. Ona salât ve selâm
olsun.
İşbu devlet, tebaiyet ve veraset ile bu vakitte meydana çıkmıştır. Böylece
evvel, âhire benzemiştir.
Bir şiir:
Padişah çalarsa kapısını kocakarının;
Olmaya gidesin yolunmasına bıyığının..
***
Selâm, hidayete tabi olup Mütabaat-ı Mustafa'yı bırakmayanlara.. Ona ve âline
salâtların en tamamı ve tahiyyatın ekmeli..
