Mektubat-ı Rabbani-Tam Metin Tercümesi-Abdülkadir Akçiçek-Çile Yayınları-1979
248.Mektup
- Ayrıntılar
- Kategori: Mektubat-ı Rabbani
- Gösterim: 5691
248. Mektup
MEVZUU : a) Kâmil manada, peygamberlere tabi olanlara
onların bütün kemalâtından nasip vardır. Amma, tebaiyet sebebi ile..
b) Hiç bir veli, peygamberlerden bir peygamberin derecesine ulaşamaz.
c) — Zatî tecelli, Resulûllah efendimize aittir. Cümlenin manası.. Ona salât ve
selâm olsun.
***
NOT : İMAMI RABBAİ Hz. bu mektubu Mirza Hüsameddin Ahmed'e yazmıştır.
Bir âyet-i kerime mealidir:
— «Allah'a hanıd olsun ki: Bizi buna kavuşturdu. Allah bize hidayet etmeseydi:
biz buna kavuşamazdık. Rabbımızın Resulleri gerçeği getirdi.» (7/43)
O peygamberlere, onlara tabi olanlara, yardımcılarına, sırlarını taşıyanlara
selâm..
***
Bilesin ki,
Kâmil manada peygamberlere tabi olanlar; tam mütabaat, aşın derecede mahabtet
cihetinden, belki de, sırf inayet ve mevhibe olarak, uyulan peygamberlerin
bütün kemalâtını kendilerine çekerler.. Her manada, onların rengine girerler..
O kadar ki: Tabi ile metbu arasında; asalet ve tebaiyet, evveliyet ve âhiriyet
hariç olmak üzere hiç bir fark kalmaz..
Durum yukarıda anlatıldığı gibi olmasına rağmen; bir nebinin tabi olanı, en
faziletli resullerin tabilerinden olsa dahi asla bir nebinin mertebesine
ulaşamaz. İsterse, bu peygamber, en alt derecede olanlardan olsun..
Anlatılan mana icabı olarak: Sıddıkların başı, (Hazret-i Ebu Bekir r.a.)
peygamberlerden sonra, insanların en faziletlisi olduğu halde, peygamberlerden
en alt derecede bir peygamberin kademi altındadır.
Yine bu mana icabı olarak, peygamberlerin taayyün mebde'leri ve onların
mürebbileri asıl makamdandır. Aşağı, yukarı dereceden ümmetlerin taayyün
mebde'leri ve onların mürebbileri dahi bu asıl makamın gölgelerinden başlar..
Haliyle bu: Değişik derecelere göre gelir. Mana böyle olunca, asıl ile gölge
arasında nasıl müsavat tasavvur edilir?.
Allah-ü Tebareke ve Taâlâ şöyle buyurdu:
— «And olsun, resul kullarımız için sözümüz şöyle geçti: Onlar, elbet mansur
olacaklar. Bizim ordumuz mutlaka elbette onlar için galip gelecektir.»
(37/171-172)
***
Gelelim şu cümleye:
— Zatî tecelli, peygamberler arasında, Hatem'ür-risalet Resulûllah S.A.
efendimize mahsustur; kâmil manada ona uyanların dahi bundan nasibi vardır..
Bunun manası şu demek değildir:
— Bu zatî tecelliden, Resulûllah S.A. efendimizden başka peygamberin nasibi
yoktur; ancak onun kâmil manada uyanlarına tebaiyet yolu ile bundan nasip
vardır.
Böyle bir mana tasavvur etmekten Allah'a sığınmak gerek.. Zira bunda: Enbiyaya
karşı, evliyaya üstün meziyet isbatı vardır. Bunun asıl manası şudur:
Bu tecellinin, Resulûllah S.A. efendimizden başkasına husulü, onun tataffülü..
(Bir manaya göre: Misafir etmesi) ve tebaiyeti (Yani: Kendisine tabilik) ile
olmaktadır. Bu manaya göre bu tecelli: Peygamberlere onun tataffülü, kâmil
manada kendisine uyanlara ise., kendisine tebaiyet yolundan olmaktadır.
Peygamberler, Resulûllah S.A. efendimizin tataffülü ile, kendisine has olan bu
büyük nimet sofrasında arkadaşlarıdır. Evliyaya gelince, onun hizmetinde
bulunmaktadırlar ve bu nimetten hisseleri vardır.
Bir bakıma Resulûllah S.A. efendimizin teklifsiz misafirleri hükmünde olanlara,
hizmette bulunup da ondan bir hisse alanlar arasında çok fark vardır.
Bu makam, ayakların kaydığı bir makamdır. Mektuplarımda ve risalelerimde,
çeşitli yollardan bu şüpheli durumun tahkikini yaptım. Hakikat, bu müsveddede
yaptığım tahkikattır; Yüce Sübhan Allah'ın fazlı ve keremi ile..
Bilesin ki,
Resulûllah S.A. efendimizin tataffülü ile, sair peygamberlerin a.s her nekadar
bu tecelliden bol nasipleri var ise de; lâkin bu ümmetin evliyasına zuhur eden velâyet-i
hassa, onların ümmetlerinin evliyasına sirayet etmez; onların bu tecelliden bol
nasipleri yoktur.
Şöyle ki: Bu devlet, onların asıllarına tataffül ve in'ikâs yolu ,ile olduğuna
göre; aksin dahi aksi yolu ile nasıl öyle bir devlet onlara hasıl olabilir?.
Üstte anlatılan mananın doğruluğu, açık keşifle bellidir; aklî itidlâl ile
değil..
Yukarıda şöyle bir cümle geçti:
— Kâmil manada peygamberlere tabi olanlar uyulan peygamberlerin bütün
kemalâtını kendilerine çekerler..
Bu kemalâttan murad, kendilerine tabi olunanlardaki, asli kemalâttır. Mutlak
manada değildir ki; arada tenakuz meydana gelsin.
Onlar, tebaiyet yolu ile, peygamberlerine mahsus olan velâyetten haz
almaktadırlar. Bu ümmete gelince, ümmetler arasında, hususî olarak tebaiyet
yolu ile bu devletle müşerref olmuşlardır.
Üstte anlatılan manadan ötürüdür ki; bu ümmet, sair ümmetlerden hayırlı: bu
ümmetin uleması dahi, İsrailoğullarının peygamberleri gibi olmuştur.
— «Bu Allah'ın fazlıdır. Onun dilediğine verir. Ve Allah, büyük fazlın sahibidir.»
(62/4)
***
İstemiştim ki: Bu velâyet-i hassanın faziletlerinden ve onun hususiyetlerinden
yazayım; lâkin vakit dar olduğundan, böyle bir şeyi yazmak için müsait olmadı.
***
Sübhan Allah'ın inayeti ile, bahar yağmuru gibi, ilimlerin ve maarifin
feyizleri yağmaktadır.
Bu hayret verici, duyulmamış, mahrem sırlara keremli evlâdını için, istidadları
kadar ıttıla hâsıl olacaktır.
***
Kalan arkadaşlar, bazı günler huzurda, bazı günler ise., gayrette
olmaktadırlar.. Bunun için şöyle denmiştir:
— Veli, her nekadar velî olsa da, sahabe mertebesine yetişemez..
Ne var ki. hizmet şevki haddinden fazladır.
Bu Hakir'e yolladığınız sahife-i kerimenizin gelmesi ile teşerrüf ettim.
Bilesin ki,
Amellerde kusurları görmek, en büyük nimetlerden sayılır.
Hallerde, orta halli davranmaya gelince; bu bütün işlerde ve fillerde güzeldir.
İfrat dahi tefrit gibi olup itidal sınırından çıkar.
Selâm size ve sair hüdaya tabi olanlara..
Mütabaat-ı Mustafa'yı bırakmayanlara..
Ona ve âline salât ve selâm..
