Sonra otellere dönülür,güneşin huzur veren ışıklarıyla

Yeni kafileler girer Medine’ye.
Otellerin arasından yeşil kubbeyi arayan gözler salat-u selamlarla yıkar..
Kimi kafileler Cennetül Bakide’dir..
Kimisi Medine’yi dolaşır otobüslerle.Mihrali abiden Uhud´u dinler,
Hz. Hamzayi dinler, Asr-i saadeti yaşar, Peygamber (s.a.v) misafirleri


Medine’de öğle başkadır,
Güneş ikindiye kadar yalnızdır Medine sokaklarında..
Çünkü güneş kıskançtır,Habib-i Zişan’la baş başadır,kainatın güneşinden güç katar gücüne.. Ve ikindi namazından sonra dükkanlar açılır..
Buhurdanlıklarda tüten kokular,nazlı nazlı etrafa yayılır.

Kasr-ı halife oteline giden bir babaanne yolda torununa oyuncaklar alır..
Hurmaları yüklenmiş bir delikanlı eşiyle birlikte yürür.Melekler tebessüm eder onlara,dua eder.
Bir kasetçiden Kâbe imamlarının sesi yükselir.

Vahyin yıkadığı yüzler dolaşır pazarlarda.
Medine halkı güler yüzlüdür.Çünkü onlar Ensar'ın torunlarıdır,Resulluh Aleyhissaltu Wesselam’ın komşularıdır..
Çok hassastır kalpleri..

Bunu bilen bazı misafiler,Mescid-i Nebevi’de kazandıklarını hayatları pahasına korumaya çalışır..

Ama bazıları sadece alış verişe gelmiş gibi kavga gürültü ile geçince günleri ve unutunca Medine’yi..

Yazık oldu der melekler,milyarlarca insanın arasından seçildi,buraya geldi ama yazık etti,yazık etti..

Medine’de akşam başkadır..
Zemzem bidonların zemzem içilir ve ikram edilir yanındakilere.
Þemsiyeler kapanır yavaşça,kubbeler açılır,gökyüzü tüm ihtişamıyla meydana çıkar.
Kimse yıldızları fark etmez nedense..

Kainatın güneşinin yanında yıldızlar fark edilmez..

Ebu Zer Gıffari caddesini yağmur ıslatmasa da hasret gözyaşları ıslatır..
Sıra sıra dizili ankesörlerden farklı dillerde konuşmalar yapar,farklı renklerde  insanlar..
Heyecanla konuşan biri şöyle der: