إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ
İnnel insâne li rabbihî le kenûd(kenûdun).
| inne | : muhakkak |
| el insâne | : insan |
| li rabbi-hî | : Rabbine |
| le | : gerçekten |
| kenûdun | : hamdetmeyen, çok nankör |
muhakkak insan Rabbine karşı çok nankördür.
Muhakkak o insan, Rabbi için elbette nankördür.
Pek nankördür o insan rabbine
o insan Rabbine karşı pek nankördür.
Şüphesiz insan, Rabbine karşı çok nankördür.
İnsan gerçekten Rabbine karşı pek nankördür.
(1-6) Soluk soluğa süratle koşan, (koşarken ayaklarını) vurarak ateş çıkaran, sabah erkenden baskın yapan, orada tozu dumana katan ve düşman topluluğunun ortasına dalan atlara andolsun ki, insan gerçekten Rabbine karşı pek nankördür.
(1-8) Harıl harıl koşanlara, (nallarıyla) çakarak kıvılcım saçanlara, (ansızın) sabah baskını yapanlara, orada tozu dumana katanlara, derken orada bir topluluğun ta ortasına girenlere yemin ederim ki insan, Rabbine karşı pek nankördür. Şüphesiz buna kendisi de şahittir ve o, mal sevgisine de aşırı derecede düşkündür.
İnsan cidden Rabbına karşı oldukça nankördür.
Gerçekten insan, Rabbine karşı çok nankördür!
Muhakkak insan Rabbine karşı çok nankördür.
Gerçekten insan; Rabbına karşı çok nankördür.
Şüphe yok ki insan, Rabbine karşı pek inatçıdır, pek nankördür.
Şüphesiz insan, Rabbine karşı pek nankördür.
Gerçekten insan, Rabbine karşı nankördür.
Insan gercekten Rabbine karsi pek nankordur.
İnsan Rabbine karşı çok nankördür.
Gerçekten insan, rabbine karşı nankördür.
Gerçek şu ki, insan Rabbine karşı çok nankördür;
İnsan, Rabbine karşı gerçekten nankördür.
Hiç şüphesiz insan, Rabbine karşı nankördür.
İnsan Rabbine karşı çok nankördür.
(Bunlara andolsun) Ki insan, Rabbine karşı çok nânkördür.
İnsan, Rabbine karşı gerçekten çok nankördür!
İnsan Rabbine karşı çok nankördür.