فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا
Fel mûriyâti kadhâ(kadhan).
| fe | : sonra |
| el mûriyâti | : kıvılcım saçanlar |
| kadhan | : hızla çarparak |
o (tırnaklarıyle) çakarak ateş çıkaran (on) lara,
(1-2) Andolsun o hızlı hızlı koşanlara. Sonra o çarparak ateş saçanlara.
Çakarak da ateşler saçan
(tırnaklarını) çakarak ateşler saçanlara,
(Tırnaklarıyla yerden) ateş çıkaranlara,
And olsun kıvılcımlar saçanlara;
(1-6) Soluk soluğa süratle koşan, (koşarken ayaklarını) vurarak ateş çıkaran, sabah erkenden baskın yapan, orada tozu dumana katan ve düşman topluluğunun ortasına dalan atlara andolsun ki, insan gerçekten Rabbine karşı pek nankördür.
(1-8) Harıl harıl koşanlara, (nallarıyla) çakarak kıvılcım saçanlara, (ansızın) sabah baskını yapanlara, orada tozu dumana katanlara, derken orada bir topluluğun ta ortasına girenlere yemin ederim ki insan, Rabbine karşı pek nankördür. Şüphesiz buna kendisi de şahittir ve o, mal sevgisine de aşırı derecede düşkündür.
Koşarken kıvılcım saçanlara,
Koşarken tırnaklarıyla kıvılcımlar saçan,
O tırnaklarıyla ateş çakanlara,
Ve kıvılcımlar saçanlara,
Tırnaklarıyle bastıkça taştan kıvılcım saçanlara.
(Nallarıyla) çakarak kıvılcım saçanlara,
(Tırnaklarıyla) Ateş saçanlara,
And olsun kivilcimlar sacanlara;
Andolsun kıvılcımlar saçanlara,
(Tırnaklarıyla) Ateş saçanlara,
ateş saçan kıvılcımlar,
(Koşarken) kıvılcım saçanlara ..
(Tırnaklarıyla) Ateş saçanlara,
Kıvılcımlar saçanlara,
(Tırnaklariyle yerden) Ateş çıkaranlara,
Çakıp çakıp ateş çıkaranlara,
Ateş saçarak gidenlere,