وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ
Ve lâ ene âbidun mâ abedtum.
| ve lâ ene | : ve ben değilim |
| âbidun | : kul olan, tapan |
| mâ abedtum | : sizin kul olduğunuz, sizin taptığınız şeyler |
«Ben (zâten) sizin tapdıklarınıza (hiçbir zaman) tapmış değilim».
«Ve ben sizin taptığınıza tapıcı değilim.»
Hem ben tapıcı değilim sizin taptıklarınıza
Hem ben tapıcı değilim sizin taptıklarınıza.
Ben asla sizin taptıklarınıza tapacak değilim.
'Ben de sizin taptığınıza tapacak değilim.'
“Ben sizin kulluk ettiklerinize kulluk edecek değilim.”
Ben de sizin taptıklarınıza asla tapacak değilim.
Ben de (elbette) sizin taptığınıza tapıcı değilim.
Ben sizin ibadet ettiklerinize asla ibadet edecek değilim.
Zaten ben, sizin tapmış olduklarınıza tapan değilim.
Ben de sizin taptıklarınıza, tapacak değilim.
Ve ne ben taparım sizin taptıklarınıza.
Ben de sizin taptıklarınıza asla tapacak değilim.
"Ben de sizin taptıklarınıza tapacak değilim."
«Ben de sizin taptiginiza tapacak degilim.»
Ben sizin taptıklarınıza tapacak değilim.
Ben de sizin taptıklarınıza tapacak değilim."
Ve ben tapmayacağım (asla) sizin tapıp durduğunuza,
Ben sizin kulluk ettiğinize kulluk edecek değilim.
«Ben de sizin taptıklarınıza tapacak değilim.»
Sizin tapmış olduklarınıza da ben hiçbir zaman tapmam.
Ben asla sizin yapmakta olduğunuz ibâdeti yapıcı değilim.
Kul değilim sizin taptığınıza,
'Ben asla sizin taptığınıza tapacak değilim.'