وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ
Ve lâ entum âbidûne mâ a’bud(a’budu).
| ve lâ entum | : ve siz değilsiniz |
| âbidûne | : kul olanlar, tapanlar |
| mâ a'budu | : benim kul olduğuma |
«Siz de benim kulluk etmekde olduğuma (hiçbir vakit) kulluk ediciler değilsiniz».
«Siz de benim taptığıma tapıcılar değilsiniz.»
Hem de siz tapıcılardan değilsiniz benim ma'buduma
hem de siz, benim kulluk ettiğime tapıcılardan değilsiniz.
Siz de benim taptığıma tapacak değilsiniz.
'Benim taptığıma da sizler tapmıyorsunuz.'
“Siz de benim kulluk ettiğime kulluk edecek değilsiniz.”
Evet, siz de benim taptığıma tapıyor değilsiniz.
Ve sizler de benim taptığıma tapıcılar değilsiniz.
Siz de benim ibadet ettiğime ibadet etmezsiniz.
Siz de (hiç bir zaman), benim ibadet etmekte olduğuma ibadet ediciler değilsiniz.
Benim taptığıma da sizler, tapacak değilsiniz.
Ve ne siz taparsınız benim taptığıma.
Evet, siz de benim taptığıma tapıyor değilsiniz.
"Siz de benim taptığıma tapacak değilsiniz."
«Benim taptigima da sizler tapmiyorsunuz.»
Sizler de benim taptığıma tapacak değilsiniz.
"Benim taptığıma da siz tapmıyorsunuz."
siz de (hiç) tapmayacaksınız benim taptığıma.
Siz de benim kulluk ettiğime kulluk edecek değilsiniz.
«Siz de benim taptığıma tapacak değilsiniz.»
Siz de benim taptığıma tapmazsınız.
Siz de benim yapmakta olduğum ibâdeti yapıcı değilsiniz.
Ve ibadet edenler değilsiniz benim ibadet ettiğime.
'Siz de benim taptığıma tapacak değilsiniz.'