إِلَهِ النَّاسِ
İlâhin nâs(nâsi).
| ilâhi | : ilâh |
| en nâsi | : insanlar |
insanların ma'buuduna,
(2-3) «Nâsın Melik'ine. Nâsın ilâhına (sığınırım).»
İlâhına nâsın
insanların İlahına;
İnsanların ilâhına,
(1-6) De ki: 'İnsanlardan ve cinlerden ve insanların gönüllerine vesvese veren o sinsi vesvesecinin şerrinden, insanların Tanrısı, insanların Hükümranı ve insanların Rabbi olan Allah'a sığınırım.'
(1-6) De ki: “Cinlerden ve insanlardan; insanların kalplerine vesvese veren sinsi vesvesecinin kötülüğünden, insanların Rabbine, insanların Melik’ine, insanların İlâh’ına sığınırım.”
(1-6) De ki: İnsanların kalplerine vesvese sokan, (insan Allah'ı andığında) pusuya çekilen cin ve insan şeytanının şerrinden insanların Rabbine, insanların Melikine (mutlak sahip ve hakimine) insanların İlâhına sığınırım!
(1-2-3-4-5-6) De ki: İnsanların Rabbına, insanların (yegâne) hükümdarına, insanların Tanrısına: Cinlerden ve insanlardan, insanların kalblerine vesvese verip (Allah anılınca da) sinsice geri çekilen vesve-secinin şerrinden sığınırım..
İnsanların İlahına sığınırım:
İnsanların İlâh’ına;
İnsanların Tanrısına,
İnsanların mâbûduna.
İnsanların İlâhına.
İnsanların (gerçek) ilahına;
(1-6) De ki: «Insanlardan ve cinlerden ve insanlarin gonullerine vesvese veren o sinsi vesvesecinin serrinden, insanlarin Tanrisi, insanlarin Hukumrani ve insanlarin Rabbi olan Allah'a siginirim."*
insanların Tanrısına.
İnsanların tanrısına.
insanların İlahına;
İnsanların ilahına.
İnsanların (gerçek) ilahına;
İnsanların tanrısına:
İnsanların Tanrısına:
İnsanların ilahına;
'Halkın Tanrısına,'