Mühendisler, geminin önden veya arkadan darbe alacağını hesaplamıştı. Halbuki yan unutmuşlardı.

Titanic, soğuk bir Nisan akşamı New Foundland açıklarında gece karanlığında yol alıyordu. 
Karşılarına bir buzdağı çıkmıştı.

Eğer nöbet tutan gözcüler buzdağını farketmeden buzdağına çarpsaydı, gemi önden hasar alacak ve sadece ön tarafındaki kompartıman suyla dolacaktı. Böylece Titanic, batmamış olacaktı. Fakat buzdağı görüldüğü ve son bir umutla manevra yapıldı. Dünyanın en büyük gemisi kendini kurtaramadı ve buzdağı geminin yan tarafını baştan sona kadar bir bıçak gibi kesti. Bir değil bütün kompartımanlar su ile doldu ve batmaz denilen teknoloji devi Titanic, içindekilerin eğlence çığlıkları ölüm haykırışlarına dönüşerek sulara gömüldü.

Evet, üç günde batmaz denilen Titanic, üç saat içinde okyanusun üç bin metre derinliğine gömülüverdi. 
Tarih yine tekerrür etmiş, insanoğlu putlaştırdığı şeylerle cezalandırılmıştı.

1992 yılında su altına 20 saatten fazla inceleme yapan Kanadalı uzmanlar, Titanic'in buzdağına çarpan kısmında yaptıkları incelemelerde çok enteresan noktalar yakaladı. Buzdağı, geminin o kısmına öyle kritik bir açıdan 
çarpmıştı ki, o açının biraz daha az veya fazla olması halinde kaza çok daha az zararla atlatılabilecekti.

Evet, Nemrutça ve Firavunca davranış ve tutumlar, şımarıkça söylenen sözler gayretullaha dokunur, 
karşılığı da ağır olur.

Her şeyin ve herkesin üzerindeki Yüce Kudret'iunutan ve O'nun izzetini rencide edenler, ismiyle olduğu kadar,
kendisine ait iddialarla da tabiata, denize ve hatta İlahi Kudret'e savaş açanların yaptıkları "batması imkansız"
denilen bu dev gemi, O sonsuz Kudret, Sahibi üç saat içinde sulara gömülüverdi.

"İşte insan dahi Hâlıkının rahmetini inkar vehikmetini ittiham edecek bir tarzda küfran-ı nimet suretinde karun gibi:
'Ben kendi ilmimle, kendi iktidarımla kazandım" dese, elbette sille-i azaba kendini müstahak eder. Demek ki şu
meşhud saltanat-ı insaniyyet ve terakkiyat-ı beşerriye ve kemalât-ı medeniyet; celb ile değil, galebe ile değil,
cidâl ile değil, belki ona onun za'fı için teshir (hizmetkâr) edilmiş, onun aczi için ona muavenet edilmiş, onun farkı
için ona ihsan edilmiş, onun cehil için ona ilham edilmiş, onun ihtiyacı için ona ikram edilmiş. Ve o saltanatın
sebebi, kuvvet ve iktidar-ı ilmi değil, belki şefkat ve re'fet'-i Rabbaniye ve rahmet ve hikmet-i İlâhiyyedir ki;
eşyayı ona teshir etmiştir." Bediüzzaman

Titanic bu macerayı yaşarken Allah (cc) kendisine sığınanların, 
O'na açılan elleri bir umut çığlığı olarak görenlerin dualarını boş çevirmiyordu.

1912 yılının bir Nisan akşamı Bayan Gracie, içinde büyük bir sıkıntı hissederek erkenden yattı.
Bir türlü uyuyamıyor, yatağında mütemadiyen dönüp duruyordu. Bu sırada birşey almak için baş
ucundaki masaya uzandı. Fakat birden masanın üzerindeki dua kitabı yere düştü.

Yerde, kitabın denizde ölüm tehlikesi geçirenlerin selameti için okunan duaya ait sayfası açılmıştı.
Bayan Gracie derhal, o sırada meşhur Titanic gemisinde seyahat etmekte olan kocasını hatırladı.
Kocasının selameti için uzun uzun dua etti ve daha sonra içi rahatlayarak uyudu.

Ertesi gün dev Titanic gemisinin battığı haberini gazetelerden öğrendi. 
Titanic bir buz dağına çarparak batmıştı. Kocası emekli albay Gracie döndükten sonra mesele anlaşıldı.

Albay Gracie, gemi batmaya başlayınca önce kadınların ve çocukların, 
kurtarma sandallarına yerleştirilmesine yardım etti. Sonra da bir köşeye çekilip Allah'a duaya başladı.

Vapur iyice sulara gömülmeye başlayınca kendisini kurtarabilmek için bütün gayretiyle çabaladı ve
suyun yüzüne çıkarak yakınında bulunan yarı batmış bir sandala tutunmaya muvaffak oldu.
Karısının evde rahatsızlanıp duaya başladığı zaman, Albay da diğer yolcularla birlikte bir kurtarma
motoru tarafından kurtarılmış bulunuyordu.