Rivâyete göre, Resûlu`llah Salla`llahu aleyhi ve sellem: "Sâlih bir kişi (veyâ sâliha bir kadın) tarafından görülen güzel rü`yâ, nübüvvetin kırk altı cüz`ünden bir cüz`üdür" buyurmuştur.

Rivâyete göre, Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem`in şöyle buyurduğunu işittim, demiştir: Sizden biriniz sevdiği bir rü`yâyı görürse bilsin ki, o, Allah tarafından (telkin) dir. Rü`yâ sâhibi bu rü`yâsı üzerine Allah`a hamdetsin ve başkasına da söylesin. Buna aykırı hoşlanmadığı bir rü`yâ gördüğünde de muhakkak ki, bu rü`yâ da Şeytandandır. Bu halde de rü`yâ sâhibi rü`yâsının şerrinden Allah`a sığınsın ve rü`yâsını kimseye söylemesin. Bu sûrette o rü`yâ sâhibine, zarar vermez.

Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem`in şöyle buyurduğunu işittim, dediği rivâyet olunmuştur: - Mübeşşirâttan başka nübüvvetten (ilhâm alacak) bir şey kalmadı, buyurdu. Ashâb: - Mübeşşirât nedir? Diye sorduklarında Resûl-i Ekrem: - Rü`yâ-yı sâlihadır, buyurdu.

Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem`in: "Her kim beni rü`yâsında görürse muhakkak o, uyanık bir halde de beni görecektir. Çünkü şeytan bana benzer bir sûrete giremez" buyurduğunu işittim, dediği rivâyet olunmuştur.

Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem`in: "Her kim rü`yâsında beni görürse, muhakkak o, hak ve gerçek olarak beni görmüştür. Çünkü şeytan benim şekil ve hilkatime giremez" buyurduğu rivâyet olunmuştur.

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Resûlu`llah Salla`llahu aleyhi ve sellem (süt teyzesi olan) Milhan kızı Ümm-i Harâm`ın ziyâretine gelirdi. Ümm-i Harâm, Ubâde İbn-i Sâmit radiya`llahu anh`in nikâhında idi. Bir gün Resûl-i Ekrem yine ziyâretine geldi. (Süt teyzesi) Resûl-i Ekrem`e yemek yedirdi, ve başını taradı. Sonra Resûlu`llah bir müddet uyudu. Sonra gülümseyerek uyandı. Ümm-i Harâm dedi ki: - Yâ Resûla`llah! Seni ne güldürüyor, diye sordum. - Rü`yâmda bana ümmetimden bir kısım mücâhidlerin şu (gök) deniz ortasında -pâdişahların tahtlarına kuruldukları gibi- gemilere (kemâl-i ihtişamla) binerek Allah yolunda deniz harbine gittikleri gösterildi de ona gülüyorum, buyurdu. Ümm-i Harâm der ki: - Yâ Resûla`llah! Beni de o (deniz) gazîlerinden kılması için Allah`a du`â buyursanız, diye ricâ ettim. Resûlu`llah da du`â buyurdu. Sonra Resûlu`llah başını yastığa koy(ub bir müddet daha uyu)du. Sonra yine gülümseyerek uyandı. Bunun üzerine yine ben: - Yâ Resûla`llah! Seni ne güldürüyor? Diye sordum. Resûlu`llah: - (Bu def`a da) önce dediği gibi (Ümmetimden bir kısım mücâhidlerin, pâdişahların tahtlarına kuruldukları gibi kara nakliyelerine kurulup debdebeli bir kuvve-i külliye) Allah uğrunda (Kayser`in şehri Kostantiniyye`ye) gazâya gittikleri gösterildi, buyurdu. Ümm-i Harâm der ki: - Yâ Resûla`llah! Bebi o (Kostantiniyye) gazîlerinden kılması için Allah`a du`â buyursanız, diye ricâ ettim. Resûlu`llah: - Hayır, sen önceki (deniz gazîlerinden) sin, buyurdu. (Enes İbn-i Mâlik der ki): Ümm-i Harâm, Mu`âviye İbn-i Ebî Süfyân (ın Şam vâliliği) zamânında deniz (gazâsında gemiy)e binmişti (ve Mu`âviye`nin kumandasındaki gazâya iştirâk etmişti). Fakat (Kıbrıs adasına) denizden çıkıldığı sırada Ümm-i Haram, bindirildiği katırdan düşerek gazâ yolunda şehîd olmuştur.

Rivâyete göre, Resûlu`llah Salla`llahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: Zaman yaklaşınca (ve kâinat son günlerini yaşamağa başlayınca) mü`minin rü`yâsı yalan çıkmaz; çünkü mü`minin rü`yâsı nübüvvetin kırk altı cüz`ünden bir cüz`üdür. Nübüvvetten cüz`ü olan şey ise yalan olamaz.

Rivâyete göre, Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: Rü`yâmda gördüm ki, gûyâ (Sûdan`lı) siyah ve başı (nın saçı) dağınık bir kadın Medîne`den çıkarak tâ Mehyea`ya -ki, Cuhfe`dir- varıb karar kıldı. Ben bu rü`yâmı (Müstevlî olan) Medîne vebâsının Mehyea`ya naklolunmasiyle ta`bîr ettim.

Rivâyete göre, Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: Her kim görmediği bir rü`yâyı gördüm diye iddiâ ve isrâr ederse (kıyâmet gününde) ona iki şaîr (arpa) dânesinin biri birine düğümle(nip bağla)nması teklîf ve hiç bir zaman yapamıyacağı bu işle azâb olunur. Her kim de bir cemiyetin duyulmasını hoşlanmadıkları bir haberini işitmeye çalışırsa, onun iki kulağına kıyâmet gününde kurşun dökülür. Her kim de (zî-hayât) bir sûret resmederse, ona da: Haydi buna ruh üfle (can ver) diye teklîf olunarak azâb olunur. Hâlbuki o, hayat vermek kudretini hâiz değildir.

Resûlu`llah Salla`llahu aleyhi ve sellem`in: "Yalanlardan en büyük yalan rü`yâsında görmediği şeyi iki göziyle görmek iddi`âsıdır" buyurduğu rivâyet olunmuştur.

Şöyle bir rü`yâ kıssası hikâye ettiği rivâyet olunmuştur: Bir kişi Resûlu`llah Salla`llahu aleyhi ve sellem`e gelerek şöyle dedi: - Yâ Resûla`llah! Bir gece rü`yâmda (yerle gök arasında) bir bulut gördüm ki (ondan yere) yağ, bal yağıyordu. Halkın da bu yağdan, baldan avuç avuç aldıklarını gördüm. Kimi çok, kimi az topladı. Bu sırada yerden göğe bir ip uzandığını gördüm. Ardısıra da gördüm ki, yâ Resûla`llah! Sen o ipi tutub yukarı (göğe doğru) yükseldin. Sonra o ipi başka bir kimse tuttu, o da yükseldi. Sonra başka bir kimse daha tutub bu (üçüncü kimse) de yükseldi. Sonra (dördüncü) birisi tuttu. Fakat bu def`a ip koptu. Sonra ip bağlanıp bitişti. Bunun üzerine, Ebû Bekir: Yâ Resûla`llah! Babam, anam sana kurban olsun, vallahi beni bırakıp her halde müsâade ediniz de bu rü`yâyı ben ta`bîr edeyim, dedi. Resûl-i Ekrem de: Haydi ta`bîr et! Diye izin vermekle Ebû Bekir şöyle yordu. - Bu zâtın gördüğü bulut İslâm`dır. Ondan yağan yağ, bal Kur`ân`dır. Onun halâvetinden çok veyâ az (derece-i isti`datlarına göre müslümanlar) müstefîd olacaklardır. Gökten yere erişen ip de üzerinde bulunduğun hak ve adâlet ipidir. Sen de onun tutuyorsun. Allah da Seni yükseltiyor. Sen`den sonra o hak ve adâlet ipini başka birisi tutacak ve o iple yükselecek. Sonra başka birisi daha tutacak, o da yükselecek. Sonra bir kimse daha tutacak. Fakat ip kopacak, sonra onun için bağlanıp o da yükselecek. Bu ta`bîrinin sonunda Ebû Bekir: - Yâ Resûla`llah! Babam, anam sana kurban olsun. Bana haber versen, bu ta`bîrimde isâbet mi ettim, yoksa hatâ mı? Diye sordu. Resûl-i Ekrem de: - Bâzısında isâbet, bâzısında hatâ ettin, buyurdu. Ebû Bekir: - Yâ Resûla`llah! Hatâ ettiğim ciheti Allah rızâsı için bana haber versen, dedi. Resûl-i Ekrem: - Allah adına and vererek isrâr etme, buyurdu.