Rivâyete göre, şöyle demiştir: Bir kere Resûl-i Ekrem`e bir kimse (İmrân`dan kendisi): Yâ Resûla`llah! Ehl-i Cennet cehennemliklerden (Allah`ın kazâ ve kaderiyle) bilinir, (ayırd edilir) mi? Diye sordu. Resûlu`llah: Evet ayırd edilir, buyurdu. İmrân: Öyle ise (Cennetlik, Cehennemlik ezelde belli olunca) hayır işliyenler, ibâdet edenler niçin işlenmeli? Dedi. Resûl-i Ekrem: Herkes niçin yaradıldıysa onu işler, kendisi için (ezelde) ne müyesser (ve mukadder) kılındıysa onu yapar, buyurdu.

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem (bir kere) bize bir hutbe îrâd ederek, bu hutbesinde, kıyâmet kopuncaya kadar mukadderâta âid ne şey varsa hiç birisini bırakmayıp zikretti. Bunları belleyen belledi, bellemiyen câhil kaldı. Eğer ben bir şeyi unuttum sanıp da şimdi onu hatırlıyorsam, bu bilgim, kişinin bildiği bir şey, hâfızasından kaybolup da sonra onu görüp bilmesi gibidir.

Rivâyete göre, Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: Âdem-oğluna nezir, tahmîn etmediğim bir şey getirmez. Lâkin Allah`ın takdîridir ki, Âdem-oğlunu (nezir etmeğe) sürükler. (Nasıl ki) Ben bir şeyin (bir malın verilmesini) oranlarım. Bu takdîrimle o şeyi (o malı) bahîlden çıkarmak isterim.

Rivâyete göre, Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: Hiç bir pâdişah, pâdişâh ol(ub erîke-i saltanata otur)maz ancak onun iki (nevi`) sırdaşı (ve havassı) bulunur. Bunun birisi pâdişâha hayır yolu gösterir ve hayra teşvîk eder; öbürüsü şer yolu gösterir ve şerre teşvîk eder. Ma`sûm olan pâdişâh da Allah`ın (fenâlıktan) koruduğu kimsedir.

Rivâyete göre, İbn-i Ömer: "Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem, çok def`a: Gönülleri (çevirib) döndüren Allah`a and olsun ki, yapmam! Diye yemîn ederdi" demiştir.