Rivâyete göre şöyle demiştir: Ben bir kere Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`e Mi`râz avı (nın hükmü) nü sordum. Resûl-i Ekrem: "Okun sivri tarafı dokunan avı ye! Okun enli tarafı dokunan avı yeme! Çünkü okun enli tarafiyle vurulan av vekizdir. (sopa ile vurulmuştur, haramdır)" buyurdu. Resûlu`llah`a kelbin avının hükmünü de sordum. Resûl-i Ekrem şöyle cevab verdi: "Kelbin senin için tuttuğu (ve muhâfaza ettiği) avı ye! Çünkü kelbin avı yakalayıp tutması şer`î kesimdir. Eğer kelbin avı yaralayıp öldürmüş ise ve kendi köpeğinin veyâ köpeklerinin yanında başka bir köpek de bulursan, ve bu cihetle yabancı köpeğin kendi köpeğin ile birlikte avı yakalayıp öldürmüş olmasından endîşelenirsen bu halde o avı yeme! Çünkü sen ava salıverirken çektiğin Besmele kendi köpeğine âittir, başka köpek için değildir."

Şöyle rivâyet olunmuştur. Müşârün-ileyh demiştir ki, ben bir kere Resûlu`llah Salla`llahu aleyhi ve sellem`e: -Yâ Nebiyya`llah! Biz Ehl-i Kitap bir kavmin diyârında (Şam`da) bulunuyoruz. Biz Müslümanlar bunların kaplarını kullanıp içinde yemek yiyebilir miyiz? Yine böyle Yâ Nebiyya`llah, biz bir av sâhasında bulunuyoruz, yayımızla, okumuzla ve gayr-i mu`allem, mu`allem av köpeğimizle av avlaya bilir miyiz? Bizim için iyi ve doğru nedir? diye sordum. Resûl-i Ekrem şöyle cevab verdi: - Ehl-i Kitab evânîsine dâir suâlinin cevâbı şöyledir: Eğer siz Ehl-i Kitâb`ın evânîsinden başka yemek kabı bulursanız onların kaplarından yemeyiniz! Eğer onların kabından başka bulamazsanız Ehl-i Kitâb`ın kabını yıkayıp onun içinde yersiniz! (Av mes`elesine gelince:) Ey Ebû Sa`lebe yayınla, okunla Allah adını anarak avlarsan onu ye! Allah adını anarak mu`allem kelbinde avladığın avın etini de ye! Gayr-i mu`allem kelbinde avladığında avı (diri iken) yetişib boğazlarsan onu da ye!

Rivâyete göre, müşârün-ileyh bir kimsenin sapan ile fiske taşı attığını görmekle ona: "Böyle taş atma! İyi bil ki Resûlu`llah Salla`llahu aleyhi ve sellem sapan ile taş atmaktan (ümmetini) men etti. -Yâhut sapanla taş atmayı çirkin gördü- demiştir. Râvî İbn-i Mugaffel (rivâyetine devâm ederek:) "Şüphesiz ki bu sapan taşıyle ne av avlanır, ne de düşman paralanır ve öldürülür. Ancak bu taş diş kırar, göz çıkarır!" demiştir. Abdullah İbn-i Mugaffel bir zaman sonra yine sapanla taş attığını görmüş de ona: "Be adam ben sana Resûlu`llah Salla`llahu aleyhi ve sellem`in sapan taşı atılmasını nehyettiğini, yâhut bu atışı çirkin gördüğünü hikâye ettim. Sen hâlâ atmağa devâm ediyorsun. Artık sana bundan sonra edebî söz söylemem" demiştir.

Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem`den şöyle buyurdu(ğunu işittim), dediği rivâyet olunmuştur: Her kim koyun ve av köpeği olmıyarak (eylence nev`inden) köpek edinir (evinde muhâfaza eder) se o kimsenin her gün işlediği hayrın sevâbından iki kırat eksilir.

Adiyy İbn-i Hatim radiya`llahu anh`in hadîsi yakında az önce geçti. (Buradaki) şu rivâyette şunu ziyâde etmiştir: Ey Adiyy, ava ok atıp da avı bir, yâhut iki gün sonra -avın üzerinde kendi okunun vurumundan başka hiç bir yara eseri bulunmazsa avın etini ye! Eğer av vurulduktan sonra suya düşmüşse onu yeme.

"Biz, Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem ile berâber yedi, yâhud altı muhârebede (gazâda) bulunduk, onunla berâber çekirge yedik" dediği rivâyet olunmuştur.