Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Bir gün son derece acıkmıştım. Yolda Ömer İbn-i Hattâb radiya`llahu anh`e kavuşdum. Azîz ve Celîl olan Allah`ın kitâbında (ve Âl-i İmrân Sûresi`nden) bir âyeti bana okumasını (ve istifâde etmemi) ricâ ettim. Ömer evine girdi. Ve o âyeti bana okudu. (Halbuki maksadım okumak değildi, karnımı doyurmakdı. Ömer bunu anlamamışdı, evden ayrılıp) uzak gitmeden (şiddetli açlıkdan) yüz üstü düştüm. Bu baygınlık sırasında Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`in baş ucumda dikilerek bana: Yâ Ebâ Hüreyre diye seslendiğini duydum. Hemen ben: Buyur yâ Resûla`llah, emrine hazırım, her saâdet senindir, dedim. Resûlullah elimi tuttu, beni kaldırdı. Ve bu düşkün vaziyetimi anladı. Beni evine götürdü. Hemen büyük bir bardak süt içmemi emretti. Onu içdim. Sonra: Tekrak iç yâ Ebâ Hüreyre, buyurdu. Bir bardak daha içdim. Sonra bir daha süt emretti. Ben de tekrar içdim. Artık karnımın vaziyeti düzeldi, bir ok gibi dümdüz oldu. Ebû Hüreyre (rivâyetine devâm ederek) der ki: Bir müddet sonra Ömer`e kavuşmuştum. Ve başımdan geçen bu vâkıayı anlatarak: "Yâ Ömer, Allah benim karnımı doyurmağa senden daha lâyık bir zâtı, (Resûl-i Ekrem`i) me`mûr etti. Vallahi ben senden bana bir âyet okuyup öğretmeni ricâ etmişdim. Halbuki ben o âyeti senden daha düzgün okurdum!" dedim. Bunun üzerine Ömer, "Vallahi yâ Ebâ Hüreyre, seni evime koyup doyurmak benim için kızıl develer misâli kıymetli dünyâlığa mâlik olmakdan daha sevimlidir!" dedi.

Ebû Seleme`nin oğlu (ve Peygamberimizin oğulluğu) Ömer radiya`llahu anh`den rivâyete göre şöyle demiştir: Ben Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`in terbiyesi altında bir oğlandım. Yemek yerken elim yemek kabının her tarafında dolaşırdı. Resûlullah bana: - "Ey oğul, (yemeğe başlarken) Allah adını an, (Bismi`llâhi`r-Rahmâni`r-Rahîm de) sağ elinle ye ve sana yakın olan tarafdan ye!" buyurdu. Bundan sonra ben her zaman Besmele ile, sağ elimle, önümden yemek yedim.

"Biz Esvedeyn denilen - hurma ile suya doyup kandığımız zaman Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem vefât etti" dediği rivâyet olunmuştur.

Rivâyete göre müşârün-ileyh: "Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem Allah`a kavuşana kadar ne hâlis buğday unundan yapılmış ince yufka ekmek, ne de kızartılmış körpe kuzu kebabı yedi" demiştir.

Gelen bir rivâyetete, müşârün-ileyh şöyle demiştir: Ben Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in sükürrüce (denilen küçük sofra gibi yemek teknesin) den yemek yediğini bilmiyorum. Hâlis buğday unundan yufka ekmek yapıldığını da hatırlamıyorum. Yüksek masa üstünde yemek yediğini de bilmiyorum.

Rivâyete göre, Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem: "İki kişinin taâmı, üç kişiye kifâyet eder (doyurur). Üç kişinin taâmı da dört kişiye kifâyet eder" buyurmuştur.

Rivâyete göre, İbn-i Ömer berâber yemek üzere sofrasına bir fakir getirilmedikçe yemek yemezdi. Yine böyle bir gün birisi İbn-i Ömer`in sofrasına getirildi, onunla beraber yedi. Fakat adam çok yedi. Bunun üzerine İbn-i Ömer hizmetcisine: Bu adamı bir daha yanıma koyma, Çünkü ben Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in: "Mü`min bir mi`desine koymak için yer. Kâfir ise karnındaki yedi bağırsağını doldurmak (karnını şişirmek) için yer" buyurduğunu işitdim, demiştir.

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Ben bir kere Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in yanında idim. Meclisde bulunan birisine: Ben bir yere bağdaş kurup gereği gibi yerleşip çökerek yemek yiyemedim, buyurdu.

Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem hiç bir yemeği hiç bir zaman ayıblamamış, yermemiştir. O, hoşlanırsa yerdi, hoşlanmazsa bırakırdı, yemezdi, demiştir.

Rivâyete göre (Ebû Hâzım tarafından) Sehl İbn-i Sa`d`a: - Siz, Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem zamânında (elenmiş undan yapılmış) arı beyaz ekmek gördünüz mü? diye sorulmuş. O da: - Hayır görmedik, diye cevab vermiş. Sonra: - Siz arpayı (değirmende öğütüldükden sonra) eler miydiniz? - Hayır elemezdik, fakat (kabuğu gitsin diye) üflerdik, demiştir.

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Bir kere Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem Ashâb`ı arasında hurma taksîm etti. Herkese yedişer hurma verdi. Bana da yedi hurma verdi. Bunun birisi ağacında kemâle ermeden kurumuş koruk hurma idi. Fakat bu hurmaların içinde, bana ondan sevimlisi yoktu. Çiğnerken o, (sakız gibi dayanır) ağzımda çabuk erimezdi.

Rivâyete göre bir kere müşârün-ileyh önlerinde koyun kebabı yemekte olan bir cemâate uğramıştı. Bunlar Ebû Hüreyre`yi dâ`vet ettilerse de müşârün-ileyh icâbet etmeyip: "Vallahi Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem şu dünyâdan arpa ekmeği ile karnı doymadan çıkıp gitti!" demiştir.

"Muhammed salla`llahu aleyhi ve sellem`in âli, Medîne`ye hicret ettikleri zaman vefât edinceye değin mütevâliyen üç gün buğday ekmeği ile karınlarını doyurmadılar" dediği rivâyet olunmuştur.

Rivâyete göre bir ev halkından birisinin vefâtı üzerine ta`ziye için kadınlar toplanıp sonra dağılarak yalnız hâne halkı ve hısımları kaldıklarında emrettim: Bir çömlek içinde telbîne bulamacı pişirildi. Sonra tiridi yapılıp telbîne onu üzerine döküldü. Sonra: Haydi bu tiritten yiyiniz, Çünkü ben Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`den: «Telbîne; hastanın kalbine rahat verir. Bir kısım hüzün ve kederi giderir,» diye işittim.

Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`in şöyle buyurduğunu işittim, dediği rivâyet olunmuştur: (Erişi ve argacı ipek olan) harîr ve (yine eriş ve argacı ipek olan) atlas elbîse giymeyiniz. Ve altın, gümüş kapdan içmeyiniz, gümüş (ve altın) tabaklardan yemek de yemeyiniz. Gümüş (altın) dünyâda kâfirlerin, Âhiret`te biz müslümanlarındır.

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Ensârdan Ebû Şuayb denilen bir kişi ve onun kasab bir kölesi vardı. (Bir gün) Ebû Şuayb kölesine: Bana (beş kişilik) yemek yap. Ben Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`i beş kişinin beşincisi olarak da`vet edeceğim, dedi. Ve bu sûretle Resûlullah`ı beş kişinin beşincisi olarak dâ`vet etti. Resûl-i Ekrem yanında dört dâ`vetli ile yanlarında (altıncı) bir kişi takıldı. Ebû Şuayb`ın evine varıldığında Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem: Ey Ebû Şuayb sen bizi beş kişi olarak dâ`vet etmiştir. Şu (altıncı) kişi bize takılıp gelmiş (bir tufeylî) dir. Bak dilersen izin ver girsin, istersen bırak gitsin, buyurdu. Ebû Şuayb: Onu bırakmak yâ Resûla`llah, izin verdim, dedi.

Ca`fer İbn-i Ebî Tâlib`in oğlu Abdullah radiya`llahu anhümâ`dan: "Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`i yeşil hurma ile hıyar yerken gördüm" dediği rivâyet olunmuştur.

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Medîne`de bir yehûdî vardı. O yehûdî bana her sene hurma harmanı zamânında kadar va`de ile para ikrâz ederdi. Câbir`in Rûme kuyusu yolunda hurma bahçesi vardı. Bir sene Câbir`in hurmalığı mu`tâd derecede mahsûl vermedi. Borcun ödenmesi teehhür etti. Bunun üzerine yehûdî harman vaktinde geldi. Borcumdan bir şey veremiyeceğini sanarak gelecek harman zamânına kadar tecîlini ricâ ettim. Fakat yehûdî imtinâ etti. Bunun üzerine şu müşkül vaziyetim Resûlullah`a arzolundu. O da bâzı Ashâbına: Haydi yürüyünüz, gidelim de Câbir için yehûdîden borcun te`cîlin istiyelim, buyurdu. Ve Resûl-i Ekrem Ashâbiyle hurmalığıma geldiler. Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem yehûdîye (te`cîl için) söyledilerse de yehûdî: Ey Ebe`l-kasım mühlet veremem, dedi. Resûl-i Ekrem yehûdînin isrârını görünce kalktı. Ve hurmalıkda şöyle bir dolaşdı. Sonra geldi. Yehûdîye bir daha va`de teklîf ettiyse de yine imtinâ eyledi. Ben de kalktım. Resûlullah`a bir mikdar yaş hurma getirdim ve Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`in karşısına koydum. Resûl-i Ekrem hurmayı yedi. Sonra yâ Câbir senin bostan çardağın nerede? diye sordu. Ben de (şurada diye) haber verdim. Haydi orada bana bir yer döşe diye emretti. Ben de hemen döşedim. Resûl-i Ekrem çardağa girip bir az uyudu. Sonra uyandı. Ben gidip bir avuç daha hurma getirdim, ondan da yedi. Sonra kalktı. Yehûdîye bir daha te`cîl teklîf etti. Yehûdî yine imtinâ eyledi. Sonra Resûlullah kalktı. Hurmalığın içinde ikinci bir daha dolaşdı. Sonra: Ey Câbir ağaçdaki hurmaları toplayıp yehûdînin borcunu ver, dedi. (Ben toplayıhcaya kadar) hurma harmamanın başında durdu. İşte bu topladığım hurmadan yehûdîye borcumu verdim. Borca verdiğim kadar da arta kaldı. Sonra bostandan çıkıp doğru Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in huzûruna geldim. Ve bu bereketli vaziyeti müjdeledim. Bunun üzerine Resûl-i Ekrem: "Şahâdet ederim ki, muhakkak ben Allah`ın Resûlü`yüm" buyurdu.

Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`in: "Her kim her gün sabahları aç karnına yedi tane (Medîne`nin) Acve hurmasından yerse, o gün içinde o kimseye ne sem, ne sihir zarar vermez" buyurduğu rivâyet olunmuştur.

Rivâyete göre Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem: "Sizden biriniz yemek yediği (ve elini yıkamak mümkün olmadığı) zaman yemek yediği parmaklarını yalamadıkça, yâhud (âilesinden birisine) yalatıp temizlemedikçe bir bezle silmesin!" buyurmuştur.

"Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem zamânında bizim (silinecek) mendillerimiz bulunmazdı. Biz (abdest aldığımızda) ellerimizi, kollarımızı, ayaklarımızı meshederdik" dediği rivâyet olunmuştur.

Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem yemeğini (yiyip yaygısını) kaldırdığı sırada şöyle duâ buyurmak i`tiyâdında olduğu rivâyet olunmuştur. - Allahım hamd Sen`indir. Sana çok, (riyâdan) temiz ve kendisinde feyz ve bereket olan hamd ile hamd ederiz. Rabbimiz (dîvânından) reddolunmıyan (kabûl buyurulan) ve terk olunmıyan, (ihtizâm buyurulan) ve kendisinden müstağnî olunmayan hamd ile hamd ederiz.

Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem taâmını yedikten sonra şöyle duâ buyurmak i`tiyâdında olduğu rivâyet olunmuştur: - Bize kifâyet derecede ni`met veren ve bizi suya kandıran Allahu Teâlâ`ya hamdederiz. O, bizim hamdimizi reddetmez ve bizi ni`metine küfredenlerden kılmaz, (şükredenlerden kılar).

"Ben hicâb kıssasını herkesten iyi bilirim. Übeyd İbn-i Kâ`b (bile) bu vâkıayı bana sormuştu" diye şöyle anlattığı rivâyet olunmuştur: Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem Zeyneb Bint-i Cahş ile evlendiği gün -ki, Medîne`de tezevvüc etmişti- gün yükseldikten sonra nâsı yemeğe çağırmıştı. Yemekden sonra Resûlullah oturdu. Dâ`vetliler de kalkıp gitdikten sonra bâzı kimseler gitmeyip Peygamber`in yanında oturdular. Nihâyet Resûlullah kalkıp yürüdü. Ben de berâber gittim. Hazret-i Âişe`nin odasının kapısına kadar gitti. Sonra bu oturanların çıkıp gittiklerini sanarak geri döndü. Ben de berâber döndüm. Geldiğimizde bu misâfirlerin hâlâ yerlerinde oturdukları görüldü. Resûl-i Ekrem ikinci def`a geri döndü. Ben de berâber döndüm. Bu sefer onların kalkıp gittikleri görüldü. Bunun üzerine Resûlullah benimle kendi arasına bir perde gerdi. Bu sırada Hicâb âyeti inzâl olundu.