Ucub (Kendini
ve yaptıklarını beğenmek)
Kibir etmekle, ucub etmek birbirine çok benziyor. Birinin
diğerinden farkı nedir? CEVAP Kibir, kendini başkasından üstün göstermek, ucub ise, kendini başkasından üstün bilmektir. Hiç kimsenin bulunmadığı yerde insan ucub sahibi olabilir, fakat kibirli olamaz. Çünkü insan, kimse olmasa da kendini ve işini beğenebilir. Fakat kimse olmadığı için kendini büyük gösteremez, kibirlenemez. Ucub, yaptığı iyi işler sebebiyle kendini beğenmektir. İnsan, kendini beğenince, başkalarından üstün görebilir. Bu üstün görme işi de kibirdir. Ucubtan kibir doğar. Kibirden kurtulmak için tevazu sahibi olmaya, ucubtan kurtulmak için de minnet ehli olmaya çalışmalıdır! Diyelim ki bir kimse çok güzeldir, çok yakışıklıdır. Bundan dolayı kendini beğenir, yani ucub eder. Minnet, nimete kendi eliyle değil, Allahü teâlânın lütfu ile kavuştuğunu düşünmektir. Güzel, yakışıklı olmasını cenab-ı Hakkın bir lütfu olduğunu düşünen kimse, kendini beğenemez.
Bir müslümanın,kendini Cennetlik gibi, günahkârları
da Cehennemlik gibi görmesi doğru mudur? CEVAP Günahkârları beğenmemelidir, fakat kendini günahkârlardan
üstün de görmemelidir. Kendini Cennetlik, günahkârı Cehennemlik bilmemelidir.
Hatta kâfir için bile böyle düşünmemelidir. Kâfir, bir Kelime-i şehadet
getirerek Cennetlik, kendisi bir söz söyleyerek Cehennemlik olabilir.
İsrailoğullarından bir eşkıya, kırk yıl günah işler.
Bir gün Hz. İsa’yı havarilerden biri ile giderken görür. Yaptığı eşkıyalığa
pişman olur. "Ben bunlara katılayım" diyerek peşlerine takılır.
Havarinin yanına yaklaşır, "Benim gibi bir eşkıyanın böyle bir
zatın yanında gitmesi uygun olur mu?" diye düşünür. Havari de,
"Bu yol kesici nereden çıktı? Benimle nasıl gelir?" diyerek
ondan uzaklaşıp İsa aleyhisselama yaklaşır. Allahü teâlâ Hz. İsa'ya
vahyeder ki: (İkisine
de söyle! İkisinin de geçmişlerini mahvettim. Yeniden amele başlasınlar.
Kendini beğendiği için havarinin ibadetini mahvettim. Kendini aşağı
gördüğü için de eşkıyanın günahlarını affettim.) Hz.İsa, durumu her ikisine de bildirir ve eşkıyayı havarileri
arasına alır. (İ. Gazali)
Dünya ve ahiret işlerini düzgün yapan, kaliteli şiir
yazan, namazı çok düzgün kılan çok kabiliyetli bir insanın yaptığı iyi
işlerden dolayı kendi kendine iftihar etmesi günah mıdır? CEVAPYaptığı ibadetleri, iyilikleri beğenerek, bunlarla övünmeye
ucub denir. Ucub, kötü işlerdendir. Hz.Aişe validemize, (İnsan ne zaman
kötü amel işler?) diye sual edildi. Buyurdu ki: (İyi amel işlediğini sandığı zaman...)
İbni Mesud hazretleri de,
(İnsanın helakı, ucub ve ümitsizliktendir) buyurdu. Ucbeden,
yani kendini beğenen, kendini ihtiyaçsız hissedip, ümitsiz olanlar gibi
isteğinde gevşek olur. Bir abid vardı. Namazını düzgün kılar, bütün
ibadetlerin bütün edeplerini gözetmeye çalışırdı. Gencin birisi, bu
abide hayran hayran bakınca abid dedi ki: (Şeytan da uzun yıllar ibadet etti. Fakat sonunu biliyorsun.
Mühim olan sondur. İbadetlerimin kabul olup olmadığını bilmiyorum. Hepsi
kabul olsa, bir gözümün şükrü değildir.)
Ucbeden, kendini herkesten üstün bilir, günahlarını hatırlamaz. İbadetine şükretmez. Şükre ihtiyaç olmadığını zanneder. Allahü teâlânın kendine ihsan ettiği ibadet etme nimetini kendinden bilir, kabiliyeti ile övünür. İlmi ile ucbeder, yani ilmini beğenir, kimseye bir şey sormaz, nasihat dinlemez. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Üç şey insanı
felakete götürür: Cimrilik, nefse uymak, ucublu olmak.) [Beyheki]
Ucbun zıddına Minnet
denir. Minnet, nimete kendi eliyle, kendi çalışmasıyla kavuşmadığını,
Allahü teâlânın lütfu ve ihsanı olduğunu düşünmektir. Böyle düşünmek
ucub tehlikesi olduğu zaman farz olur. Allahü teâlâ, kime ilim, ibadetlerde
kolaylık ve başka nimetler verdiyse, bunların elden gitmesinden korkmalıdır.
İnsanı ucba sürükleyen sebeplerin başında cehalet ve
gaflet gelir. Böyle ucubtan kurtulmak için her şeyin Allahü teâlânın
dilemesi ve yaratması ile meydana geldiğini, akıl, ilim, ibadet, mal,
mevki, güzel yazmak, güzel konuşmak, kaliteli iş yapmak gibi nimetlerin
Allahü teâlânın lütfu ve ihsanı olduklarını düşünmek gerekir. Bize faydalı
ve tatlı gelen bütün nimetleri gönderen Allahü teâlâdır. Ondan başka
yaratıcı, gönderici yoktur. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki: (Günah işlemeseydiniz,
bundan daha zararlı olan Ucubtan korkardım.) [Haraiti] (Eğer mümin
ameli sebebiyle ucba düşmeseydi, günahlardan korunurdu ve hatta aklından
bile geçirmezdi. Lakin günah onun için ucubtan hayırlıdır.) [Deylemi]
Günah işleyenin boynu bükük olur. Tevbe edebilir. Ucub
sahibi ilmi ile, ameli ile mağrur olur. Egoist olur. Tevbe etmesi güç
olur. Günah işleyenlerin iniltileri, Allahü teâlâya, tesbih çekenlerin
övünmesinden iyi gelir. Ucbun en kötüsü, hatalarını, nefsinin hevasını
beğenmektir. Hep nefsine uyar, nasihat kabul etmez. Başkalarını cahil
zanneder. Hâlbuki kendisi çok cahildir. Bilmediğini bir bilene sormaz.
Ucbun sebebi cahillik hastalığı olduğuna göre, ilacı da ilim ve marifettir.
İlim, ibadet, takva gibi salih amellerin Allahü teâlânın bir lütfu ve
ihsanı olduğunu bilip şükreden kimse, ucubtan kurtulur. Bir kimsenin
ucub sahibi olup olmadığı, şu alametlerden belli olur: Ucublu kimse,
kibirli olur. Günahlarını ve Allahü teâlânın azabını unutur. Büyüklerden
istifade edemez, âlimlerin sohbetinden mahrum kalır. Kimseyle meşveret
etmez, danışmaz.
Kibirden kurtulmak için tevazu sahibi olmaya, ucubtan
kurtulmak için de minnet ehli olmaya çalışmalıdır! Diyelim ki bir kimsenin
hitabeti güzeldir. Bundan dolayı kendini beğenir, yani ucbeder. Minnet,
nimete kendi eliyle değil, Allahü teâlânın lütfu ile kavuştuğunu düşünmektir.
Hitabet güzelliğinin cenab-ı Hakkın bir lütfu olduğunu düşünen, kendini
beğenemez. Yaptığımız ibadetleri beğenmekte mahzur var mıdır? CEVAP Bütün taatlarını, ibadetlerini kusurlu bilmeli, hakkıyla
yapamadığını düşünmelidir! Ebu Muhammed bin Menazil hazretleri buyurdu
ki: Allahü teâlâ, Âl-i İmran suresinin 17. âyetinde, sabredenleri,
sadıkları, namaz kılanları, zekat verenleri ve seher vakitlerinde istiğfar
edenleri meth buyurdu. Hepsinden sonra, istiğfar edenleri bildirmesi,
insanın her ibadetini kusurlu görüp, daima istiğfar etmesi içindir.
Cafer bin Sinan hazretleri de buyurdu ki: İbadet yapanların kendilerini beğenmeleri, fasıkların günahlarından daha kötü ve daha zararlıdır. |
Anasayfaya dön | Konulara dön |
Sadakat.Net©İslami web hizmetleri |