Mektubat-ı Rabbani-Tam Metin Tercümesi-Abdülkadir Akçiçek-Çile Yayınları-1979
64.Mektup
- Ayrıntılar
- Kategori: Mektubat-ı Rabbani
- Gösterim: 4296
64. MEKTUP
MEVZUU :
a) Cismanî ve ruhanî olan elemlerin
beyanı..
b) Cismanî elemlere ve musibetlere tahammül etmeye teşvik..
Bu münasebetle bazı şeyler..
***
NOT : İMAMI RABBANİ Hz. bu mektubu, Seyyid Nakib Şeyh Ferid'e yazmıştır.
***
Sübhan Allah size iki cihanda selâmet ve afiyet ihsan eylesin. İnsin ve cinnin efendisi hürmetine.. Ona ve âline salâtlar ve selâmlar..
***
Bilmiş olasın ki,
Dünyanın lezzeti ve elemi iki kısımdır:
a) Cismanî..
b) Ruhanî..
Her ne şey ki, onda cismin lezzeti vardır; aynı şeyde ruhun dahi elemi vardır. Her ne şey ki, onda cismin elemi vardır; aynı şeyde ruhun dahi lezzeti vardır.
Ruh ve cisim iki zıd şeylerdir.
Ancak, bu dünya hayatına gelince., ruh cismin makamına inmiştir, onunla alâka yepdah etmiştir. Cisim hükmüne de bu şekilde girmiştir. Böyle olunca, cismin lezzeti ile lezzet almaya, cismin elemi ile de demlenmeye başlamıştır.
İşbu mertebe, hayvanlar gibi, avam mertebesidir.
Ah!. Bin kere ah!. Şayet ruh ve anlatılan bağlantıdan halâs olup aslî vatana dönmezse..
Bu manada bir şiir şöyle gelmiştir:
Halkın ötesindedir insanın mertebesi;
Bundandır huzur izzetinde gerilemesi..
Ayrılmazsa uzaklığından, gurbet halinden;
Bulunmaz hiç mahrumiyette insan gibisi..
***
Ruh, marazından ötürüdür ki: Elemini lezzet sanar, lezzetini de elem zanneder.. Bunun misali, safralının misalidir. Zira o dahi: Safra illetinden ötürü, helvayı acı sanır.. Akıllı olanlara, bu marazın izalesini düşünmek lâzımdır. Ta ki: Kendilerini ferah ve sürür aldatmaya.. Yani: Cismanî olan musibet ve elemlerde..
Bu manada bir şiir şöyle geldi:
Bu geçim, bu zorlu maişet derdinden;
Acılık gelir mutlaka bir yerinden..
Şayet iyi bir şekilde mülâhaza edilip düşünülseydi; dünyada elem, musibet ve maraz olmasaydı: Bir arpa kadar değeri olmazdı.
Olan vakıalar ve hadiseler, dünyanın zulmetini izale etmektedir. Olmakta elan hadiselerin acılığı, faydalı ilâçların acüığı gibidir: Hastalığı izale eder..
***
Anlatılan manada, Fakir'in hissettiği bir durum var. Şöyle ki:
Çoğu kimseler, umumî davet için ziyafet vermektedirler. Bunun için de yemekler hazırlarlar. Ama, niyetlerini düzeltme güçleri yoktur. Görsünler ve işitsinler şaibesinden de kurtulamazlar.
Bu arada, yemek yiyenlerden, o topluluk içinde bir kısım kimseler, başlarlar o yemek sahibini zemme.. Kendisinin noksanını, yemeklerdeki noksanı anlatmaya başlarlar.. Bu cihetten de, yemek sahibinin kalbinde bir kırıklık olur. İşbu kırıklıktır ki: Niyetin halis olmayışından ötürü yemeğin üzerine gelen zulmeti kaldırır. Kabul makamına çıkar.
Şayet bu cemaatın şikâyeti ve zemmi olmasaydı; dolayısı ile yemek sahibinin kalbi kırılmayacaktı. Yemek dahi, zulmet ve sıkıntılarla dolu kalacaktı. Durum böyle olunca, kabul ihtimaline nasıl yol verilir?, iş böyle olunca, esas dayanak, inkisara, acze ve iftikara kalıyor.. Yani: Makbul olmak için.
***
Erbab-ı terbiye (Yani: can besleyen) iyi geçim ve güzel nimetlere girme yolunda olan, bizim gibilere iş müşkildir.
— «İnsi ve cinni, bana ibadet etmeleri için yarattım.» (51/56)
Emri kafi bir delildir.
ibadet, tezellül ve inkisardan ibarettir. İnsanın yaratılmasından maksad olan dahi, tezellüldür. Bilhassa, müslüman ve mütedeyyin kimseler için..
Şundan ki: Dünya onların zindanıdır. Zindanda ise., rahat geçim, aklın alacağı cinsten değildir. Durum böyle olunca, elbette insanın meşakkata ve mihnete tahammül etmesi gerekir. Kaldı ki. onun için bu tahammülü terk yolu da kapalıdır.
***
Sübhan Allah, anlatılan manada, bizlere istikamet ikram eylesin.. Pek kıymetli ceddiniz hürmetine.. Ona ve âline salâtlann en tamamı.. Tahiyyatın dahi en güzeli..