Emanet ve Ehliyet

LAKİT (BULUNAN ÇOCUK), HÜRRİYET, KÖLELİK

1237 Önce "Lâkit" kelimesi üzerinde duralım. Lugatta melkût manasına olarak, ne olursa olsun yerden kaldırılmış, bulunmuş şey demektir. Fail vezninde mef'ûl manasınadır. İslâmi ıstılahta: "Ailesinin fakirlikten (besleyememekten)  korkarak vaya zina suçundan kaçmak niyetiyle, bir yere atmış olduğu diri çocuğa lakit denir"(333) tarifi esas alınmıştır. Terkedilmiş olan çocuğun (Lakit) yerden alınıp-kaldırılmadığı takdirde, öleceği kesinlikle bilinirse alınması "Farz-ı Kifaye" olur. Gören mükelleften başkası çocuğun terkedildiği yeri bilmezse, onun üzerine çocuğu almak "Farz-ı Ayn" olur. Çocuğun ölüm ihtimali kesin olmazsa, yerden alınıp kaldırılması menduptur. Zira bu fiilde terkedilmiş olan o çocuğa (Lakit'e) karşı; şefkat gösterme sözkonusudur, şefkat ise amellerin en efdalidir.(334)

 1238 Resûl-i Ekrem (sav)'in: "Her doğan çocuk, muhakkak İslâm fıtratı üzerine doğar"(335) buyurduğu bilinmektedir. Ehl-i Sünnet'in müctehid imamları: "Bulunan çocuk (Lakit) hürdür. Ayrıca Darû'l İslâm'da ölü olarak bulunan çocuğun yıkanması ve müslüman mezarlığına defnedilmesi esastır"(336) hükmünde müttefiktir. Bu hususta icma hasıl olmuştur.

 1239 Hanefi fûkahası: "İnsan için asıl olan hürriyettir. Zira insanlar müslümanların en hayırlısı olan Hz. Adem (as) ile Hz. Havva (r.anha)'nın çocuklarıdır. Ayrıca Darû'l İslâm'da hürriyet esastır"(337) hükmünde ittifak etmiştir. Bulunan çocuğun (Lakit'in); bütün ihtiyaçları "Beytümal'den" karşılanır. Velisi; ûlu'lemr'dir. Evlenme çağına gelinceye kadar terbiye edilmesinden (Hıdane'den) evlenme anındaki bütün masraflarından ve gelirlerinden "Ulû'lemr" veya onun görevlendireceği kimse mes'uldür.(338) Bulunan çocuğun (Lakit'le) ilgili olarak bir zımmi; "Bu, benim evladımdır, kaybetmiştim" iddiasında bulunsa ve beyyine getirse, kadı neseb olarak bunu tanır. Fakat çocuk müslüman olarak yetiştirilir. Ancak çocuk Havra'da veya Kilise'de bulunmuşsa, müstesnadır. Zimmet ehlinin ikamet ettiği mahalle veya kölesi bulunmasında da durum aynıdır. Bir kimse; bulunan çocuğun (Lakit'in) kölesi veya Cariye'si olduğunu iddia etse kabul olunmaz, çocuk hürdür. Bir köle, lakit'in (Bulunan çocuğun) kendi çocuğu olduğunu iddia etse, nesebi ondan sahih olur. Fakat çocuk hür ve müslüman olarak kabul edilir.(339) Bu noktada "Hürriyet" ve "Kölelik" kavramları üzerinde duralım.

 1240 Ruhlar aleminde iken Allahû Teâla (cc) bütün insanlardan "Misak" almıştır. Bu bir anlamda Allahû Teâla (cc) ile insanlar arasında tahakkuk eden manevi bir mukaveledir.(340) Emaneti yüklenmesi sebebiyle; insan; yeryüzünde, Allahû Teâla (cc)'nın halifesi hükmündedir. İnsanın lehindeki ve aleyhindeki haklarına sahip olabilmesine "Ehliyet" denilmiştir. Allahû Teâla (cc)'nın imtihan için beyan buyurduğu emir ve nehiylerine "Teklif" adı verilir. Teklif ehliyete dayanır.(341) Dolayısıyla hürriyetin kaynağı fıtridir. Bir insan; Allahû Teâla (cc)'nın indirdiği hükümleri inkâr eder ve müslümanlara karşı savaşırsa "Kölelik" vakıası ortaya çıkar. Nitekim İbn-i Abidin: "Bulunan çocuk (lakit) bütün hükümlerde hürdür. Hatta kazf (zina isnad) edene, had vurulur. Çünkü ademoğlunda asıl olan hürriyettir.  Zira insanlar müslümanların en hayırlıları olan Hz. Adem ile Hz. Havva'nın çocuklarıdır. Bazı insanlardaki kölelik hali ise; daha sonra ortaya çıkan küfür sebebiyle meydana gelmiştir.(342) hükmünü beyan eder!.. Sonuç olarak kölelik; küfre dayanan bir olaydır.

 1241 İnsanların hürriyetinin teminatı; tevhid akidesidir. Hiçbir mü'min zorbalık veya kaba kuvvet yoluyla  köleleştirilemez. Resûl-i Ekrem (sav)'in hür bir insanı kuvvet kullanarak köleleştiren kimsenin namazının asla kabul olmayacağını beyan buyurduğu bilinmektedir.(343) Dolayısıyla bir İslâm beldesi; kâfirlerin istilasına uğrarsa, o beldedeki mü'minler "Esir" olabilirler, ancak onlara "Köle' denilemez!.. Fakat müstevlilerle; akaide dayanan bir anlaşma yaparlarsa (Yani mürted olurlarsa) durum değişir. Kâfir olan müstevlileri kendilerine "Ulû'lemr" tanıyanlar; muhkem nass'lara karşı direndikleri için, ebedi bir azaba  müstehak olurlar.

 1242 Bir insan ruhlar aleminde gerçekleşen "Misak'ı" bozar ve İslâm'a karşı savaşırken ele geçirilirse "Köle" olur. Daha sonra mü'min olduğu takdirde;  Allahû Teâla (cc)'nın hukukuna riayet etmiş demektir. Ancak mü'minlerle savaştığı ve onların can emniyetini tehlikeye attığı için (Kul Hukuku) devam etmektedir. Bu durumda; hangi mü'minin elinde köle ise; ona itaat etmek mecburiyetindedir. Bütün ihtiyaçları efendisi tarafından karşılanır. Nitekim Resûl-i Ekrem (sav) köle ve cariyelerle ilgili olarak: "Onlar sizin kardeşlerinizdir. Allahû Teâla (cc) onları sizin elinizin altına vermiştir. Onlara kendi yediğinizden yediriniz, giydiğinizden de onlara giydiriniz. Allah'ın (cc) kullarına sakın işkence etmeyiniz."(344) buyurmuştur. Köleye gücü yetmeyeceği işleri yaptırmak caiz değildir. Köle ve Cariye'lerin evlenmesi de; efendisinin izin ve yardımıyla gerçekleşir. Mü'min olan bir köle; iki kadınla evlenebilir.

 1243 İslâm uleması; insanın "Mal" hükmünde olamayacağını, hiçbir uzvunun alış-verişe konu edilemeyeceği hususunda müttefiktir.(345) "Köle ve Cariye" alış-verişinde konu; bizzat kendisi değildir. Zira insan olarak herhangi bir değer tayin etmek imkânsızdır. Efendisi (yani Mü'min olan mücahid); cihad meydanın da kendi hayatını ortaya koyarak onu ele geçirmiştir. Köle ve Cariye; İslâmı kabul eder ve belli bir mal vererek (Önceki müslümanlara savaşma cinayetini) affetmesini, hürriyetini iade etmesini taleb edebilir. Efendisi ile köle arasında; belli miktarda para ve mal karşılığında azad edilmek üzere yapılan akde "Mükatebe" ve böyle bir akid yapan köleye de "Mükateb Köle" denir.(346) Esasen keffaretlerde; ilk sırayı köle azad etmek almıştır. Mesela; zıhar yapan bir kimse zengin ise, ancak köle azad etmek suretiyle karısına dönebilir.(347) Bu durumda köle azad etmek, ibadet hükmüne geçer. Esasen Resûl-i Ekrem (sav)'in mü'min olan kölelerin azad edilmesini teşvik ettiği de bilinmektedir. Nitekim bir hadis-i şerif'te: "Herhangi bir müslüman ki, mü'min bir köleyi azad eder!.. Allahû Teâla (cc) o azad edilen kölenin her uzvu mukabilinde, azad eden kimsenin bir uzvunu Cehennem'in ateşinden kurtarır."(348) buyurduğu bilinmektedir. Sahabe-i Kiram'dan Abdurrahman b. Avf (ra) 30.000 köleyi azad etmiştir. Resûl-i Ekrem (sav)'in, Hz. Aişe (r. anha)'nın, Hz. Ebû Bekir (ra)'in ve Hz. Osman (ra)'nın binlerce köleyi azad ettikleri bilinmektedir. Esasen, Sahabe-i Kiram mü'min olan kölelerin azad edilmesi hususunda birbirleriyle yarıştıkları bilinmektedir.

 1244 Harbi'lerin (İslâm'a karşı savaşan kafirlerin) köleleri; Darû'l İslâm'a kaçar ve müslüman olurlarsa derhal hürriyetlerini elde ederler. Herhangi bir bedel ödemeleri gerekmez. Zira Resûl-i Ekrem (sav) Taif'ten kaçarak Medine'ye  gelen ve müslüman olan kölelerle ilgili olarak: "Onlar Allahû Teâla (cc)'nın azadlılarıdır"(349) buyurmuştur. İslâm uleması; "Mükateb olan köle'nin; hür kadından doğan çocuğunun "Hürr" olacağı hususunda icma etmiştir.(350) Yine azad edilmiş bir cariye'nin; doğurmuş olduğu çocuk da hürdür.(351) Sonuç olarak; kölelik küfre dayanan bir hadisedir.(352) Köle olan bir kimse İslâm'a girerse; ruhlar alemindeki "Misak'a" dönmüştür. Bu durumda onun köleliğini ortadan kaldırmak için, diğer kardeşlerinin gayret göstermesi vacib olur. Zira Resûl-i Ekrem (sav) ve Sahabe-i Kiram bu hususta, bütün mü'minlere en güzel örneği vermişlerdir.