Günümüzde aileler artık az çocuk sahibi oluyor. Eskinin o kalabalık aileleri gitti, yerine
anne-baba ve bir veya iki çocuktan oluşan çekirdek aileler geldi.

      Çekirdek ailelerin yaygınlaşmasıyla büyük anne ve babalar, torunlarıyla birlikte değiller.
Bu yüzden onların çocuk yetiştirilmesindeki tecrübeleri anne-babalara yardımcı olmuyor.

      Bunların yanında çocukların apartman dairelerine sıkıştıkları, arkadaşsız büyüdükleri,
televizyon gibi kitle iletişim araçlarından etkilendikleri hesaba katılırsa çocuğun üzerine daha
bir düşen anne-babanın nasıl bir paniğe kapıldığı ve çocuk eğitimi konusunda bilgilenmenin
ne kadar önemli hale geldiği herhalde anlaşılır.

      İşte Ahmet Yüter'in bu eserleri konudaki boşluğu doldurmaya aday. Çünkü Yüter Hoca
genç bir ilim adamı. Aynı zamanda bir cemiyet insanı. Camiyi akademileştirmiş bir Hoca.

      Ahmet Yüter hepsinden önemlisi gönül adamı. O, kalpleri kazanan bir insan. Okuyan,
yazan bir ehl-i ilim.

      Yüter Hoca kendisini âdeta çocuklara adamış. Daha önce çocuklarla ilgili kitaplarından
tanıyoruz. Şimdi daha önemli bir esere imza attı. Bu eser, çağdaş eğitim prensipleri ile islami
bakış açısının bir sentezinden meydana gelmiş. Aslında bu değişik gibi görünen bakış açıları
bilgili veehl-i insaf kalemlerde üst üste gelmesi muhakkaktır. Bu bilgiler günümüzün eğitim
metodlarına ters düşmeden islâmiyetin bakışıyla konuyu işlediği için ayrı bir önem arzediyor.