Özellikle çocuğun ikinci ve üçüncü yılı, tuvalet eğitimin verildiği çağdır. Bu çağında çocukta çok önemli değişiklikler zuhur
etmektedir. Malum olduğu üzere bu dönemde çocuk yürümeye ve konuşmaya başlamıştır. Bu durumu çocuğu "edilgen,
güçsüz ve bağımlı" olmaktan çıkarır. Çocuk bu çağında yürürken dengesiz, hareketlerinde bazan beceriksiz olduğu da
muhakkaktır. Buna rağmen çocuk her şeye uzanmak, herşeyi tutmak istediğindedir.
Yani adeta o artık kendi kendisinin özgürlüğünü ilan etmektedir.

İşte tam bu sıralarda çocuğa tuvalet eğitimi verilmesi icab etmektedir. Bu mevzuda ana ve babalara yapılabilecek tavsiye
ve telkinlerden bazıları şunlardır:

- Çocuğa tuvalet alışkanlığı, 20 aylık olduktan sonra başlanabilir. Bununla birlikte şu temel ilkeler de unutulmamalıdır.

- Birincisi; hiçbir annenin, çocuğu hazır olmadığı sürece onu tuvalete alıştıramıyacağı gerçeğidir.

- İkincisi; çocuk ödüllendirilmeyi ve sevilmeyi bekler. Çocuğunuzla ilişkileriniz iyi değilse, onu tuvalete alıştırmakta
güçlük çekersiniz.

- Üçüncüsü; çocuğunuz kaslarını kontrol etmesini öğrenmeden bu işe girişmeyiniz.

- Dördüncüsü ise; tuvalete alışmak, kolay ve basit bir işlem olarak görünürse de, çocuk için hiç de öyle olmadığı
unutulmamalıdır. (2 Haziran 1997 - Akit)

Tuvalet eğitimi ile alakalı en başta düşünülmesi ve akılda bulundurulması icab eden bu mmühim ilkelerden sonra
tavsiye ve telkinlere geçelim:

-Tuvalet alışkanlığı konusunda telaşlanmaya gerek yoktur.

- Tuvalet eğitiminde çocuğu zorlamayınız. Ürkütmeden alıştırınız.

- Tuvalet eğitimi için çocuğunuzun hayatında uyum göstermesi gereken yeniliklerin çok olmadığı bir dönemi seçin ve
yaklaşımınızın rahat, espirili olmasına özen gösterin.

-Yapacağı şeyleri başarmasını kolaylaştırın. Başarırsa sevincinizi belli edin.

- İki yaşındaki bir çocuk için, bu işin ne denli karmaşık ve zor olduğunu kabul etmelisiniz. Anne ve baba, bu karmaşık,
işlemi gerektiği gibi düzenleyemezlerse, çocukta korku, öfke, inat gibi değişik duygular yerleşebilir.

- Her yemekten sonra ve yatmadan önce ya da yataktan kalktıktan sonra çocuk oturağa oturtulmalıdır.

- Oturak rahat olmalı, devrilmemeli ve çocuğu huylandıracak kadar soğuk olmamalıdır.

- Çocuk abdestini yapmadı diye kesinlikle azarlamamalı, anne, hayal kırıklığına uğradığını kesinlikle belli etmemelidir.

- Çocuk azıcık bir şey yapmışsa bile methedilmeli; anne, sevincini belli etmelidir.

- Çocuğu, altını ıslatmamaya alıştırma denemelerinden hiç bir sonuç elde edilemeyişi ya da çocuğun oturağa oturmamak
için direnişi, bu konuda vaktin henüz erken olduğunu gösterir. ÇOcuğun cesaretini kaybetmemesi için annenin,
kısa bir süre bu işten vazgeçmesi yerinde bir davranış olur. (Çocuğu anlamak 1. Said Gezer)

Anasayfaya dön	Konulara dön
Sadakat.Net©İslami web hizmetleri